Doorgaan naar hoofdcontent

Nieuwe hoop!

De afgelopen maanden waren rare maanden, druk, verwarrend en veel eisend. De operatie, de breuk, het ongeluk. De pijn in de rug. Allemaal dingen waar we aan het begin van het jaar geen rekening hadden gehouden. Dingen die, behalve de operatie, onverwachts kwamen. Die ad-hoc vroegen om een oplossing en die gelukkig allemaal wel goed opgepakt zijn, maar toch. Het vreet aan je, het doet wat met je en je hebt er last van. En juist dat laatste dat werkt zich dan op momenten dat je er helemaal niet op rekent. Meestal zijn het kleine dingen die de emmer doen overlopen, maar soms...
Gelukkig heb ik net op tijd de kraan gedicht, maar het scheelde niet veel of de emmer stoomde keihard over. En deze keer was het niet iets kleins. Maar iets geks. Iets waar je geen rekening mee houdt, maar wat gebeurd in het leven. Wat het is laat ik in het midden, want ik heb geen toestemming gevraagd of ik het mocht gebruiken in mijn blog. Laten we het er op houden dat het echt vervelend is, en dat je er knap last van hebt.


Het gaat niet eens om mijn zelf, maar om een ander. Een ander waar het contact niet heel regelmatig mee is, maar wel hartelijk en warm. En juist deze persoon moet zoiets overkomen. Ik snap het allemaal niet meer. Ik snap niet dat het leven ons op sommige momenten zo slecht behandeld. Ik begrijp niet dat wij dit op ons bordje krijgen. Okay waar je niet dood aan gaat, maakt je sterker (Nederlandse vertaling) maar toch... Waarom? Maar dat zal de meest gestelde vraag zijn van iedereen heb ik zo'n vermoeden. De tegen vraag is hoe ga ik hiermee om? Hoe zorg ik er inderdaad voor dat het me sterker maakt? Ik heb nog geen idee, dat gaan wel weer mee maken.


In mijn geval betekend het in ieder geval dat ik weer voer gevonden heb voor deze blog. En dat zorgt weer voor een stukje ontspanning, en dat helpt me weer omhoog. Daarnaast heb ik vandaag besloten dat ik een lang weekend ga houden. Gewoon omdat de mogelijkheid bestaat, en het verschrikkelijk mooi weer lijkt te gaan worden. Rare combinatie van woorden eigenlijk! Verschrikkelijk en mooi weer. Mooi weer is toch geweldig? Maar ja dat zal wel komen van het Nederlands zelf. Want ik heb geen idee wat een betere combinatie zou zijn. U als lezer wel? Laat het weten in het commentaar onder deze blog.


Laat ik dit zeggen van alle dingen die mij en ons de afgelopen maanden zijn overkomen, het is zoals het is. We hebben de draad weer opgepakt en zijn verder gegaan. Hebben mooie dingen samen gedaan en kijken met z'n allen vooruit naar de toekomst. Naar vakanties, vrije dagen en mooi weer. Naar liefde en geluk, naar vriendschap en blijdschap, naar alle mooie dingen die ons nog gaan overkomen. En wat betreft mijn vrienden met de negatieve ervaringen van de afgelopen periode, ook zij komen er overheen. Dat weet ik zeker, want:


What doesn't kill you makes you stronger

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie