Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2018 tonen

Rust gevonden

De dagen buiten zijn donker, koud en kil De dagen binnen zijn eenzaam en stil Alleen met m'n verdriet Alleen zodat niemand het ziet Verdriet en pijn Ze kunnen soms heel erg aanwezig zijn Dan ben je koud, eenzaam en alleen Je leven voelt dan als die donkere, zware steen Dan heb je er geen zin meer in Want dan heeft het leven toch geen enkele zin! Waar vindt je dan de kracht om door te gaan? De kracht om samen met iedereen vooraan te staan? Moet je eerst lopen klagen? Eerst bij iedereen om aandacht lopen vragen? Of ken je iemand die je ziet Die je helpt met weemoed en verdriet? Die je uit de put omhoog helpt? Die je stromende tranen stelpt? Ik weet wel zo Iemand Voor de meeste mensen is het niemand Voor mij is het mijn bron van rust Die mijn onrustig geweten altijd sust. Ik ken Hem niet zo goed Omdat ik zo vaak niets van Hem hebben moet Maar Hij is juist nu het lichtend licht Mijn reden dat ik zo vaak dicht Nog altijd is het buiten donker, koud en stil De huiskamer is nog stee

KERST

Kerst Kindje in de kribbe Vrede op aarde Tenmiste dat zou het moeten zijn Kerst Boom met lichtjes Gezelligheid in huis Tenminste dat zou het moeten zijn Kerst Licht voor de wereld Terwijl er duisternis heerst  Tenmiste dat zou het moeten zijn  Kerst Eten, drinken vrolijk zijn Met familie en vrienden om je heen Tenminste dat zou het kunnen zijn Kerst Iedereen heeft er iets mee Tenminste zo lijkt het te zijn Kerst Wat denk jij? Kerst Wat doe jij? Kerst Wat vier jij?

Talent? Of film?

Ik heb vanavond gekeken naar de film "boychoir" en moet eerlijk bekennen dat ik best wel een beetje onder de indruk ben van datgene wat de film zegt en probeert te vertellen. Zonder de plot van het verhaal te willen vertellen, kan ik wel vertellen waar de film over gaat. Een jongen (Stet) groeit in een achterstandswijk op voor galg en rat en verliest zijn moeder waarmee hij alleen woont. Zijn vader is niet in beeld. Doordat zijn moeder een dodelijk ongeval krijgt wordt hij in op een kostschool geplaatst. Hier op deze school leert hij zijn talent kennen. Dat is de de inleiding op de film, nogmaals ik wil niet de plot vertellen omdat ik van mening ben dat jij als lezer de film zelf moet gaan kijken. Maar wat ik wel wil vertellen is dat de film je uiteindelijk, althans dat heeft ze bij mij gedaan, je wel laat nadenken over je eigen talent. Wat is je talent? Gebruik je het? Of gooi je het weg? Neem je de kansen om je talent te gebruiken waar? Ik ben nu tijdens dit schrijven no

Niet vergeten!!

De elfde van de elfde Ze werd bijna een anagram van de liefde Het werd de dag dat de oorlog stopte Dat de bellen weer klonken En de mensen op straat zongen Na vier lange jaren van ellende Was daar eindelijk weer de stilte van vrede In die jaren, Wilde er niets meer groeien Niets meer bloeien op het veld Moesten gaten worden gevuld Graven werden gegraven en velden opengesteld Mannen, jongens nog, kwamen niet meer thuis Families werden verscheurd uiteen gerukt Nu jaren later is er niemand meer, Niemand die meer kan vertellen Maar wel zijn er de brieven en de kaarten De beelden van toen Ze maken immer nog indruk Ze vertellen ons nog altijd het verhaal Laten we niet vergeten Laten we blijven herinneren Sta eens stil bij de vrede van nu En denk dan aan de levens van toen En sta dan ook eens stil bij de levens van nu Die worden gegeven opdat wij in vrede leven Laat ons niet vergeten Mens te willen heten Die vergeven en liefde g

Twijfelachtige gedachten

Ik vraag me de laatste tijd veel vaker af wie ik ben, en wat ik allemaal kan en wil doen. Waarom? Geen idee, zal ook wel weer met ouder worden te maken hebben. Wat ik me allemaal afvraag is bijvoorbeeld of ik nog langer bij mijn huidige baas moet blijven werken, of ik op moet houden met  het schrijven van blogs en me alleen maar moet gaan toeleggen op het schrijven van gedichten. Of ik nog misschien voor mijzelf moet gaan beginnen. Of ik... Nou vul maar in. Het is niet erg om te dromen, maar je moet op een gegeven moment keuzes gaan maken. Want anders kom je niet verder. Ik sta op deze twee, drie, viersprong. Ik moet gaan bepalen wat ik wil. Nu is het helemaal niet zo dat ik perse weg moet bij mijn huidige werkgever, de overheid. Nee helemaal niet zelfs. Eigenlijk wil ik daar ook niet weg, want ik heb een veel te mooie baan. Maar dat heb ik jullie al eens verteld. Het is gewoon dat ik kansen moet gaan benutten, en me niet telkens moet gaan verschuilen achter het feit dat ik al zulk l

Ouder geworden

Moe Verward Ouder geworden Maar wijzer? Kids de deur uit Maar moeders thuis Loslaten? Niet ons ding Altijd wel een reden om te bellen Altijd wel een reden om te bezoeken Moe Verward Ouder geworden Maar wijzer? Vakantie gevierd Fijn! Genoten! Maar thuis gekomen alles vergeten Geen herinneringen meer Moe Verward Ouder geworden Maar wijzer? Ja nu we alles overdenken Zijn we duidelijk blij met al onze geschenken Ook al was het lang en zwaar Ons leven is af, het is klaar We genieten nu van elke dag Die ons samen brengt met Hem elke dag

Samen zijn we sterk

Wat moet je doen als je verdrietig bent En pijn en eenzaamheid kent? Huilen en in een hoekje kruipen? Ergens heel stil, ver weg het donker in sluipen? Wat moet je doen als je oud bent? De wereld om je heen je niet meer kent. Vrienden, familie hebt verloren Er niemand meer is om je te storen? Wat doe je als je jong en onbevangen bent Vrees en schaamte zijn je onbekend Dan denk je niet aan morgen Leef je vandaag heerlijk zonder morgen Maar als pijn, verdriet en eenzaamheid Vervangen worden door liefde en aandacht Komt terug alle sterke levenskracht En is daar terug alle oude strijd Dan kunnen we samen het leven door Vinden we wegen en een heel nieuw spoor Alleen maar door het luisterende oor En de stille kracht, Van iemand die samen met je huilt En samen met je lacht! Dan maakt het niet meer uit jong of oud te zijn Eenzaam, verdrietig of in pijn. Dan zijn er krachten aan het werk Voor allen, want samen zijn we sterk

De wereld kerngezond?

Om een liedtekst een klein beetje uit het verband te trekken: "Mijn leven is totaal ontwricht, gisteren hoorde ik dit nieuwsbericht de koopkracht stijgt" Het klinkt gek, maar mijn gedachten waren echt ontwricht. Hoe kun je nou zeggen dat de koopkracht stijgt als er alleen maar stijgingen in de kosten worden gemeld? De BTW gaat omhoog, de premie voor de zorgverzekering gaat stijgen. De kosten voor je dagelijkse boodschappen stijgen omdat er onvoldoende geoogst is kunnen worden. De energie rekening stijgt, moet ik nog doorgaan? Denk het niet. En de lonen? Die stijgen niet met al deze kosten mee, neeh ze blijven gelijk of stijgen een heel klein beetje. Het meest vervelende aan deze situatie is dat we er niets aan kunnen doen. We hebben als gegoede burgers en harde werkers geen opties om de bestuurders aan te pakken. Ja ik weet het er zijn verkiezingen, maar dat is lood om oud ijzer. Want de een pakt je zo, en de ander op een andere manier. Neeh we zitten gewoonweg vast. Bovendie

Vakantie einde

Dag vrijheid Dag lang slapen Dag niets doen Dag rust Hallo gewoonte Hallo korte nachtrust Hallo hard werken Hallo onrust Voorbij is weer de vakantie Het laatste van het weekend is wat ik nu zie Kleren opgeruimd, uniformen terug gepakt We gaan weer verder, bezakt en bepakt Voor de één een nieuwe baan Terwijl de ander gewoon weer aan het werk zal gaan Lief en leed zal worden gedeeld Tot dat het verveeld Dan is alles oud, en niets meer nieuw Dan is alles sleur en saai Dag vrijheid Dag lang slapen Dag niets doen Dag rust Hallo gewoonte Hallo korte nachtrust Hallo hard werken Hallo onrust

Stap voor stap

Het grote probleem van een denker en is dat hij teveel denkt, en als hij dan ook nog eens wil schrijven leidt tot grote conflicten. Want elke keer is het begin van een blog moeilijk. Elke keer moet er weer na gedacht worden over het onderwerp of over de woorden die gebruikt gaan worden om het onderwerp duidelijk te maken. Eigenlijk zou ik wel willen dat deze blog zo voldoende zou zeggen. Maar helaas dat zit er niet in, dus gebruik ik onderstaande foto voor een blogje over hoe het in het leven werkt en wat wij mensen eigenlijk allemaal willen. Want ik ben een denker, schrijver, fotograaf en misschien zijn er nog wel enkele benamingen te bedenken voor mij, ik verneem ze graag als reactie. En omdat  ik ben zoals ik ben heb ik nu maar eens drie dingen gecombineerd. En jullie raden het al ik ben weer niet tevreden. De fotograaf vindt de foto compositie wel mooi, maar niet meer als dat. Denker denkt het onderwerp van deze blog niet duidelijk genoeg is. En de schrijver? Hij typt

CARPE DIEM

Ik heb me al een paar keer afgevraagd waar ik nu echt goed in ben. En ik ben er nog steeds niet achter. Ik weet dat ik een heleboel kan, dat ik een heleboel kennis heb die ik kan gebruiken., Maar wat ik nu echt goed kan? Geen idee. Waar ik in de loop der jaren wel achter gekomen ben is dat ik op het werk een verschrikkelijke goeie puinruimer ben. Ben er heel goed in om de ontstane puinhopen weer te ordenen, en een beter overzicht voor anderen te creëren. En zodra de ene puinhoop is opgeruimd, mag ik beginnen aan de volgende. Is dat leuk? Ja dat is het best wel, maar het is ook frustrerend. Want hoe vaak is het niet gebeurd dat een ander met mijn ideeën en opruim werkzaamheden aan de haal is gegaan. Iedereen weet beter, maar niemand zegt er iets van. Het grote voordeel aan deze manier van te werk worden gesteld is dat je een verschrikkelijke hoeveelheid aan kennis op doet in de verschillende processen en dat je daarmee voor anderen kan dienen als vraagbaak. Je weet dingen uit het ver

te open? of gewoon eerlijk?

Ik heb voor mijzelf besloten dat ik eigenlijk wel iets anders wil maar ik weet niet wat. Daarnaast heb ik ook besloten dat het werk wat ik wil gaan doen, niet minder geld mag opleveren dan ik heb aan het einde van 7% loonsverhoging die we gaan krijgen. En ik ben er nog niet uit wat ik nu precies wil. Wat wil ik voor mijzelf? Wil ik weer voor een baas? Wil ik in opdracht werken? Wil ik mijn hobby fotograferen te gelde maken? Wil ik verder met het schrijven wat ik doe? Of wil ik dit combineren met de foto’s? Of wil ik nog iets heel anders? Ik weet het allemaal niet. Het speelt vaak door mijn hoofd, maar daar blijft het bij. Of eigenlijk ook niet, want ik word er onrustig door. Ben mijzelf niet als ik hiermee bezig geweest ben. Knorrig, gepikeerd, onrustig, druk en vul het rijtje maar verder aan. En dat is weer vervelend voor de rest… Tja en loslaten kan ik het ook nog niet. Het allergrootste probleem om niet door te zetten is het feit dat ik voor mijn doen een best hoog salaris

Onafhankelijkheidsdag

Independance day, of te wel Onafhankelijkheidsdag. Vieren dat je zelfstandig bent geworden. Ik zag een mooie foto voorbij komen van Nederlandse marinemensen op Times Square, mooi wit tropen uniform en de pet in de lucht en toegejuicht door omstanders. Een mooie manier om te vieren dat je vrij bent. Maar ook een mooie manier om aan te geven dat je je vrij voelt. Dat je kunt zijn wie je bent. Vrijheid een gekregen iets dat je moet waarderen en niet weggooien. Maar of die vrijheid ook die onafhankelijkheid betekend? Ik heb geen idee. Op het moment dat ik vrij was van school was ik niet direct onafhankelijk, toen ik mijn diploma haalde was ik wel vrij, maar niet direct onafhankelijk. Ja ja hoor ik jullie als lezers nu denken, dat is een verkeerde vergelijking. Okay eens, maar het was ook maar een voorbeeld. Een ander voorbeeld is 5 mei 1945, we waren vrij maar niet direct onafhankelijk. We hadden nog wel hulp nodig om alles weer op te bouwen. We konden nog niet direct op eigen benen staa

Buiten in de tuin

Het fijne aan een vroege vogel zijn is dat je dingen op een andere manier ziet dan dat anderen zien. Je ziet en hoort vogels fluiten op manier die je tot vrolijkheid stemmen. Ze ziet de natuur ontwaken op een manier dat het prettig is. Je kunt buiten zitten en genieten van de kleine dingen om je heen en nog tijd over hebben om dit soort dingen te overdenken. Ik vind het heerlijk buiten. Nu ben ik mij er terdege van bewust dat ik niet altijd zo vroeg ben. Als het aan mij lag dan lag ik nog heerlijk in mijn bed, maar nu ik er toch ben... Ik zie de zon stijgen. Het raam van de deur weerkaatst de stralen en ik merk dat deze steeds hoger komen in mijn ogen beginnen te schijnen. Aparte gewaarwording. Ik ken wel het idee van de ondergaande zon, maar heb nog nooit zo sterk de opkomende zon gemerkt. Wat een heerlijkheid om buiten te zijn. Wij kochten voor een aantal weken terug een lounge zet, ja ja wij gaan ook mee in de vaart der volkeren. Maar ik had niet kunnen vermoeden dat het mij zo

Een lentedag

Een lentedag Een dag waarop alles mag Waar alles goed is Niets gaat er mis Wat hebben we genoten Van de dag zonovergoten Van kinderen vrolijk en blij En dat zomaar op een dag in mei Dank voor deze mooie dag Dank voor alles voor wat ik zag Dank voor mijn heerlijke gevoel Dank voor hoe ik mij nu voel Zon Maan Muziek Boek Droog Blauwe lucht Genieten met een diepe zucht!! Want die geeft ons lucht!!

Rustig en heerlijk

Je herkent het vast wel. Je hebt jezelf van alles voorgenomen om te doen, maar het komt er niet van. Er komt of iets tussendoor, of je wilt het heel graag maar vind niet de moed om er aan te beginnen. Dat laatste is het meest erge want je weet dat het af moet zijn vandaag, maar het wil niet. De drive om het te doen is er niet. Dit is vast voor iedereen heel erg herkenbaar. Vandaag had en heb ik zo'n dag. Me voorgenomen een heleboel te doen, maar het gaat er niet van komen. De zon is te fijn, de temperatuur buiten is te lekker om heel hard in huis aan het werk te zijn. Dus dat gaat hem niet worden. Overigens wil ik nog graag iets toevoegen aan het lijstje waar ik net mee ben begonnen, je pakt iets anders op dan dat je van plan was. Ik stond vanmorgen vroeg buiten, heerlijk in de ochtend zon. Het was aangenaam om daar te staan. De vogels waren heerlijk bezig met hun nesten en het zoeken van voedsel, en de wind was er niet. Het was gewoon heel aangenaam kalm om daar buiten te staa

Ik en jij

Ik ben ik Jij bent jij Samen zijn we wij Als we samen zijn is alle goed Het maakt ons niet uit wat je doet Niets is gek en niets is raar Want we horen bij elkaar Ik ben ik Jij bent jij Dat maakt me blij Bedankt dat je er bent Bedankt dat je me zo goed kent Bedankt dat je van me houdt En dat je me vertrouwd Ik ben ik Jij bent jij Zij zij en hij hij Vriendschap voor goed Dat vergt best wel een beetje moed We gaan altijd door Tot het einde, daar gaan we voor Dan is het Ik was ik Jij was jij Samen waren we zij

Nieuwe hoop!

De afgelopen maanden waren rare maanden, druk, verwarrend en veel eisend. De operatie, de breuk, het ongeluk. De pijn in de rug. Allemaal dingen waar we aan het begin van het jaar geen rekening hadden gehouden. Dingen die, behalve de operatie, onverwachts kwamen. Die ad-hoc vroegen om een oplossing en die gelukkig allemaal wel goed opgepakt zijn, maar toch. Het vreet aan je, het doet wat met je en je hebt er last van. En juist dat laatste dat werkt zich dan op momenten dat je er helemaal niet op rekent. Meestal zijn het kleine dingen die de emmer doen overlopen, maar soms... Gelukkig heb ik net op tijd de kraan gedicht, maar het scheelde niet veel of de emmer stoomde keihard over. En deze keer was het niet iets kleins. Maar iets geks. Iets waar je geen rekening mee houdt, maar wat gebeurd in het leven. Wat het is laat ik in het midden, want ik heb geen toestemming gevraagd of ik het mocht gebruiken in mijn blog. Laten we het er op houden dat het echt vervelend is, en dat je er knap las

Vriendschap

Vriendschap Met zijn tweeën zijn of soms met drie Lief en leed delen Er voor elkaar zijn Boos worden als je iets verwacht waar de ander niet aan heeft gedacht Bij elkaar blijven komen Ook al wil je het niet  Waar de één gaat, volgt de ander Geven geven maar nooit teveel Worden gemist als je er niet bent Deze vriendschap kent niet iedereen Deze wil wel graag iedereen Maar niet iedereen vindt er één Je vindt wel je vriend, je maatje Maar er ontbreekt altijd iets Het is nooit helemaal af De band ontbreekt Dat is wat menigeen dan steekt O liefde zo oneindig groot En vriendschap zo oneindig diep Vertel mij het geheim dat u schiep En laat mij zien de liefde die u bood Wees waakzaam in ons leven En zorg dat wij dit ook leren geven Zodat niemand meer alleen hoeft zijn En wij kunnen mogen delen in liefde en pijn

100 keer IK

Het gevaar van altijd over je eigen situatie schrijven is dat het soms te persoonlijk kan gaan worden. En dat is geen goede basis is mijn mening. Het mag best een beetje persoonlijk, want dat gebeurd toch. Maar het mag niet te worden. Ik ben van mening dat ik in de afgelopen 99 blogs soms heel persoonlijk ben geweest, en soms ook heel ver van mijzelf weg ben gebleven. Ik denk dat het in de afgelopen periode goed geweest is, zoals het is geweest. Dat er in de 99 voorafgaande blogposts heel mooie dingen zijn geschreven, maar ook rommel. Dat laatste is niet erg, maar het moet wat mij betreft niet te vaak voorkomen, want dan haken de lezers af. Ik heb geschreven wat ik heb geschreven, zei Pilatus toen men hem kwam vragen om het bordje boven de gekruisigde Jezus weg te halen. En dus bleef het hangen. Ik wil mijzelf niet vergelijken met Pilatus, maar ik ben het wel met hem eens, ook ik heb geschreven wat ik heb geschreven. Nu kan dat al gauw natuurlijk want niemand heeft invloed op wat ik

Voorjaars perikelen

Zo weer een waardeloze week achter de rug. Waardeloos? Dan kun je toch niet zo maar zeggen. Want je hebt vast mooie dingen meegemaakt, het is vast niet allemaal niets geweest. Dan zal de eerste gedachte zijn van vele van jullie die deze blog lezen. Nou bereid je er maar op voor, alle mooie dingen van deze week wegen niet op tegen het waardeloze van deze week. En ik ben niet van plan om verdere uitleg te geven. Er namelijk genoeg over gezegd en geschreven. Ik wil het alleen maar op deze manier nog een keertje kwijt. Gelukkig kan ik mezelf ook resetten en zijn er menesen in mijn omgeving die daar een bijdrage aanleveren. IK denk met veel  plezier terug aan afgelopen zondag. Dat was heel gezellig. IK denk met veel plezier terug aan de alle andere mooie dingen van deze week, maar desalniettemin blijft het door alle gebeurtenissen een waardeloze week. Er zijn teveel dinegn in deze rare wereld die een nigatieve invloed hebben. Soms kunnen mensen daar neits aan doen, en soms wel. Soms wille

Schreeuw

Als je wereld klein is En je niet meer weet wat liefde is? Wat moet je dan? Als je denkt dat mensen je pijn niet begrijpen En je dus alleen in het donker zit Wat moet je dan? Als alles van je weg glijdt En je tegen alledaagse dingen strijd Wat moet je dan? Waar moet je heen? Waar vindt je de schouder om op te huilen? Waar die liefdevolle arm? Waar de knuffel die je nodig hebt? Weet je? er is altijd één die je hoort Die altijd luistert en je nooit ergens mee stoort Soms moet je er op gewezen worden Soms vindt je hem in één keer Blijf niet alleen in pijn en verdriet maar zoek degene die je ziet Want alleen? Red je het niet! Vergeet het dus niet! Er is altijd één die je ziet! Dan wordt donker licht Zwart wordt wit Pijn wordt accepteren En dat door opnieuw liefde te leren!

Zoals ik ben

Hoe herkenbaar het verhaal hieronder voor een blogger zoals ik ben. Misschien zelfs wel voor de persoon die ik ben. Maar wat verschrikkelijk heerlijk dat er dit soort verhalen zijn. ============================================================== De eekhoorn zat op de tak voor zijn deur en voelde zich moedeloos. Het was een eigenaardig gevoel dat hij wel vaker had als het slecht weer was of als er een hele dag niemand toevallig langskwam. De mier had hem verteld dat dat gevoel moedeloosheid heette. Het was een grijze dag en de eekhoorn kon maar niet besluiten om naar binnen te gaan. Hij pakte een stuk berkenschors dat naast zijn deur lag en begon zomaar een brief te schrijven. ‘Beste’ schreef hij. Toen stopte hij. Beste wie? dacht hij. Hij kon niemand bedenken. Hij zuchtte en schreef verder. Beste, Ik wou dat ik eens Meer schreef hij niet. Dat heb ik altijd als ik me moedeloos voel, dacht hij. Dan weet ik niet wat ik wil. Er stak een klein briesje op dat de brief uit zijn handen

Ziek

Een week voorbij Jij zorgt voor mij? Ja lieverd ik zal om je denken Je mijn liefde schenken Een maand voorbij Zorg je nog steeds voor mij? Ja lieverd je maakt me nog steeds blij, Daarom ben ik ook nog steeds dichtbij Een jaar voorbij Ben je nog steeds bij mij? Ja lieverd weet je dat niet meer? Ben je nu alles vergeten? Weet je niet meer hoe wij heten? Weet je niet meer wie we zijn? Oh wat doet deze ziekte pijn Maar die arm Die lach, van iedere dag Die geeft me zoveel vreugde Dat doet me zoveel goed Daardoor ga ik door, Elke dag met nieuwe moed.

Wachten duurt lang

Niet wetende wat precies te verwachten qua tijd bracht ik vanmorgen mijn vrouw naar het ziekenhuis. Over tijdstip waarop we daar moesten zijn wil ik het niet hebben, te meer omdat het ook nog een uur vroeger had gekund. De broeder die de opname bij haar deed wilde geen tijdsbestek noemen daar hij niet precies wist wat ze allemaal zouden tegenkomen. Op dat moment snapte ik dat  helemaal. Ik was immers de grote stoere man die alles weg lachte en overal een antwoord op had. Maar nu de tij verstrijkt en ik geen idee heb wat er allemaal in de tussenliggende periode met mijn vrouw is gebeurd, baal ik eigenlijk dat hij geen tijd heeft genoemd. Ik durf niet met mijn werk aan de slag want stel nou dat ze bellen... Ik durf niet even te gaan wandelen, want stel nou dat ze bellen. Ik durf gewoon niets, want ze zouden eens kunnen bellen. Ik heb de tv maar aangezet in de hoop dat daar iets op is wat ik interessant vind. Maar helaas... Behalve een tsunami waarschuwing naar aanleiding van de aardbev

Nieuwjaar

Ik had mijn gedachten er al over klaar Maar die zijn bij te stellen niet waar?? Want wie weet wat het ons brengt Nu nog onbekend Nu nog onbemint Nu nog heerlijk onbevlekt Nu nog schoon en fris Kijkend naar wat is geweest Dan overheerst de puinhoop toch het meest Want ik was niet zo schoon En niet zo onbevlekt Maar met schuld en zonden overdekt Ik heb me laten gaan Waardoor er ruzie, verkeerde dingen zijn ontstaan Ik ben verkeerd geweest Zeg nu sorry tegen ieder die dit leest Gelukkig Nieuwjaar gewenst En heel veel liefde en plezier, Want er is weer een nieuw begin!