Mijn columns en gedachten

Het is de laatste dag voor de vakantie en als naar buiten kijk word ik nu niet echt vrolijk. Daar is het grijs, het motregent. Het is het dus gewoon net niet zeg maar... Dat zelfde gevoel en idee heb ik als ik kijk naar de werkzaamheden die ik aan het doen ben... Al moet ik zeggen, ze lijken saaier dan dat ze zijn. Ze kunnen me vandaag niet echt boeien. Het wil niet lukken. Ik kom er gewoon niet in. Schijnbaar is mijn geest al in de vakantiestemming. Die stemming die je laat denken, niets hoeft en alles, nou ja bijna alles, mag. Maar deze vakantie heeft ook niet de stress van de andere vakanties. Er hoeven geen tassen worden ingepakt, we gaan toch niet weg. Er zitten geen feestdagen in. Nee het is echt gewoon vakantie. Nu weet ik wel dat dat niet voor iedereen in ons gezin geldt, en het is ook een beetje flauw om het zo hard te stellen, maar toch... Het vooruitzicht dat ik gedurende een week helemaal geen verplichtingen heb maakt me bijna het zonnetje in huis. Op deze manier kun je

Weet je wat verschrikkelijk grappig is? Elke keer als ik een blog wil schrijven heb ik geen idee waarover ik wil schrijven, zoals jullie weten. Nu echter is het precies omgekeerd. Ik loop al een week lang te denken oh daarover moet ik gaan schrijven, om vervolgens niet te beginnen en te denken, waar zou ik ook alweer over schrijven. Nu niet...Ik zit in mijn stoel en er speelt muziek af op de tv en er wordt direct vanaf de bank meegezongen in verschillende stemmen. Dat vind ik zo mooi, want dat geeft aan dat er toch wel meer saamhorigheid (oud woord) in huis is dan wij af en toe denken. Dat de kinderen het toch wel leuk vinden om samen dingen te doen, ook al laten ze dat niet altijd blijken. En dat in een kort ogenblik ziende en denkende werd ik heel blij. En zo kun je dus van hele kleine dingen heel blij worden. Van kleine dingen blij worden is geweldig. Af en toe zie je het ook voorbij komen op de sociale media waar ik lid van ben. Een moeder die blij met de opmerking van haar zoon