Mijn columns en gedachten

Geen idee waar ik nu over wil schrijven, maar ik weet wel dat ik wil schrijven. Die drang voel ik, en merk ik aan mijzelf. Maar dat laatste kan ook komen omdat ik geen medicijnen meer gebruik. Ik was en ben die dingen zo zat dat ik in de afgelopen week er mee ben gestopt. Merk je dan helemaal geen verschil? Ik hoor het jullie vragen. Jawel, ik merk wel verschil. Het grote verschil is dat ik mijn stem zo moeilijk kan beheersen in huis. Dit is zeer vervelend voor mijn omgeving, maar ik denk dat ik dit kan overwinnen. Het twee wat ik er van merk is dat ik verga van de jeuk op mijn hoofd en dat ik ook op andere plaatsen op mijn lijf plekken heb die verschrikkelijk jeuken. Echter kan ik me niet voorstellen dat dit komt van het niet langer gebruiken van de medicijnen, maar goed je weet het niet. Ik merk niet zo zeer dat ik nu opeens drukker ben als anders. Ook niet dat ik minder geconcentreerd ben. Maar dat kan aan mij liggen. Misschien moeten mijn vrouw en kinderen op deze blog reageren om

Witte kruizen, reien aaneen, Daar loop je in gedachten stil langs heen Omdat ze je vertellen hoe lang geleden, Deze mannen voor onze vrijheid streden Hier in de stilte, Overvalt mij een klamme kilte, Dat 75 jaar later er meer oorlog is als toen, En dat de mensen elkaar nog steeds pijn doen. De zon ze straalt, Haar licht dat dwaalt, Ook over deze graven, Van hen die hun leven gaven. Dit zonlicht, Geeft een vredig aangezicht, Over deze reien witte kruizen. Maar doet mij meer dan eens beseffen, Dat het kwaad zich mag verheffen, Maar dat het goede overwint! Witte kruizen, reien aaneen, 1394 namen, ze zeggen samen, vrijheid is niet vanzelfsprekend, nee vrijheid tekend!!! WE WILL REMEMBER THEM