Doorgaan naar hoofdcontent

75!!

Nummer 75, althans gepubliceerd...Ik heb er al 77 geschreven alleen een tweetal niet gepubliceerd. 75 keer mijn gedachten de vrije loop laten gaan, hetzij in dichtvorm, hetzij in een combinatie van dichten en column stijl, hetzij in column (blog) stijl. Als ik dan bedenk dat ik ook nog verscheidene columns geschreven heb voor de CHF, dan denk ik dat ik al aardig in de buurt van de 100 kom. Soms leiden deze dingen tot discussie, soms zijn ze niet daarvoor bedoeld maar gewoon als overdenking zodat het gedrag misschien of gedachten misschien anders worden. Maar regelmatig komt het voor dat het geschreven voortkomt uit eigen frustratie over de dingen zoals ze gaan. En ja daar heb ik inderdaad niet altijd invloed op, en nee dat weet ik ook, en ja daar baal ik dan van. Maar wat doe je er aan? Ik kan moeilijk telkens met elk probleem blijven zitten, daar word ik niet beter van en ook mijn omgeving niet. Dan is het toch mooi dat je zoiets hebt als dit? Wat ook nog gelezen wordt?

75 blogs over de meest uiteenlopende dingen. Maar ook 75 blogs waarin ik het soms over overtuigingen heb die niet iedereen deelt, maar die wel door meeste van de lezers worden geaccepteerd. Dat waardeer ik zeer, en ik ben er ook blij om dat ik het op deze manier kan en mag verwoorden.Met erkenning van datgene waar ik door sta en kan staan. Als ik terug kijk op deze 75 blogs dan zie ik dat ik gemiddeld genomen 2 per maand schrijf, en dat het regelmatig voorkomt dat ik niet weer waar ik over schrijven moet. Maar dat wanneer ik eenmaal ben begonnen ik opeens een onderwerp heb. Ook ben ik er achter dat ik niet een verplichting aan moet gaan met het oog op dit soort dingen. Nee ik moet het gewoon laten gebeuren en dan krijg je soms heel erg mooie dingen en soms is het bagger.

Ik denk dat ik in de komende blogs maar eens terug ga grijpen op dingen die ik geschreven heb voor de CHF. Er is veel gediscussieerd over deze columns. Niet dat ik dat nu beoog, maar het lijkt me leuk om te zien wat er hier in deze blog mee gebeurd. Of het wel of niet gelezen gaat worden? Of het wel of niet in goede aarde valt, en als het niet goed valt wat daar dan de oorzaak van is. Het enige nadeel van dit plan is dat ik wel moet kijken of ik ze nog allemaal heb en of ik niet een aantal al in een verleden heb geplaatst. Houd dit nu ook in dat ik geen actuele blog meer zal schrijven? Zeker niet!! Want zodra er iets waar ik last van heb of waar ik van denk dit is leuk om over te schrijven zal ik het zeker niet laten.

75 blogs!!
75 als je het in jaren uitdrukt dan worden er een heleboel mensen niet zo oud.
75 een mooie mijlpaal maar nog lang niet het einde
75 nog maar 25 verwijderd van de 100, dus ik kan nog even vooruit. En als ik in dit tempo door blijf schrijven dan ben ik nog 12 maanden bezig. Hetgeen dus betekend dat ik de 100 volgend jaar mei ongeveer zou moeten bereiken...
75 keer de lezer mijn gedachten en dergelijk laten lezen.
75 keer mijn ideeën de wereld in geblazen
75 keer over hele wereld gelezen.
75 blogs!!

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie