IK heb geen idee wat er allemaal aan de hand is, maar ik merk dat ik de één naar de andere mens in gedachten afzeik, beschimp en bespot. Ik heb sterk de indruk dat ik mijn standaarden een beetje omhoog heb gegooid. Dat ik mensen beoordeel op wat en hoe zij iets doen. NU hoeft dat geen probleem te zijn, maar de houding die je vervolgens hebt naar die mens toe bepaald wel hoe jullie verder gaan. Of beter gezegd hoe ik die mens verder benader...En ik weet nou nog niet helemaal hoe ik daarmee om moet gaan. Nu ja dat merken we dan ook wel weer.
Waar ik wel verschrikkelijk blij van word is het schrijven van deze blog en het zien van de zon. Man wat is dat heerlijk. Zitten in de zon, genieten van een mooi stuk muziek en je dachten gewoon de vrije loop laten gaan. Gewoon schrijven wat er in je op komt en maar genieten van de warmte op je gezicht. Och ik word helemaal week... Is het al voorjaar? Of zomer?
Maar in al mijn enthousiasme vergeet ik mijn koffie helemaal... Dus heb ik net lauwe koffie gedronken... Nu is dat als ik aan het werk ben niet zo erg, des te eerder kan ik weer verder maar toch, die smaak. Het is niet alles. Ik ben nu ook indirect weer terug bij mijn begin. Want de relatie tussen de mensen onderling wordt ook al lauwer. Mensen willen graag op zichzelf wezen, niet teveel meer met anderen optrekken. Niet teveel anderen over de vloer. Nu ben ik nog niet zo oud, maar ik weet wel dat er vroeger bij ons thuis, altijd wel iemand langs kwam om koffie te drinken. Of 's avonds voor een borrel. De verjaardagen werden altijd druk bezocht en waren daarmee ook altijd erg gezellig. Nu is dat minder geworden. De verjaardagen worden niet allemaal meer bezocht, ja opa en oma wel, maar niet meer door vrienden en anderen. Zo heel af en toe dan is er een uitnodiging, en dan wordt de aanvaarding daarvan ook altijd nog uitgesteld ook. Beetje afstand graag, heb ik het idee. Elkaar groeten en zo heel af en toe vragen hoe het gaat? Prima, maar meer niet. Dat komt wel te dichtbij en daar houden we niet meer van.
Eerlijk gezegd? IK ben ook niet meer zo'n mensen mens. Ik ben ook wel van laat mij m'n eigen gang maar gaan dan komt alles vanzelf goed. Terwijl ik aan de andere kant wel direct naar mensen toe ga als het niet goed met de gezondheid gaat. Maar in mijn eigen wereldje? Nee laat mij ook maar alleen. Ik ben dus eigenlijk best wel gelijk aan de mens waar ik zo'n hekel aan krijg heb gekregen. Ik zal er aan moeten werken om dat niet meer te zijn. Dus moet ik beginnen om mensen niet te snel te beoordelen. Ondertussen is de zon bijna bedekt door hoog hangende bewolking en mis ik haar warmte, zou dit een voorteken zijn? Geen idee, maar ik wil het allemaal wel gaan proberen!
En jij als lezer? Dacht en denk jij net als ik? Als dat zo is ga je het mee proberen? Of blijf je liever aan de zijkant staan en laat je de bootjes voorbij varen en vertel je hoe het moet?
Waar ik wel verschrikkelijk blij van word is het schrijven van deze blog en het zien van de zon. Man wat is dat heerlijk. Zitten in de zon, genieten van een mooi stuk muziek en je dachten gewoon de vrije loop laten gaan. Gewoon schrijven wat er in je op komt en maar genieten van de warmte op je gezicht. Och ik word helemaal week... Is het al voorjaar? Of zomer?
Maar in al mijn enthousiasme vergeet ik mijn koffie helemaal... Dus heb ik net lauwe koffie gedronken... Nu is dat als ik aan het werk ben niet zo erg, des te eerder kan ik weer verder maar toch, die smaak. Het is niet alles. Ik ben nu ook indirect weer terug bij mijn begin. Want de relatie tussen de mensen onderling wordt ook al lauwer. Mensen willen graag op zichzelf wezen, niet teveel meer met anderen optrekken. Niet teveel anderen over de vloer. Nu ben ik nog niet zo oud, maar ik weet wel dat er vroeger bij ons thuis, altijd wel iemand langs kwam om koffie te drinken. Of 's avonds voor een borrel. De verjaardagen werden altijd druk bezocht en waren daarmee ook altijd erg gezellig. Nu is dat minder geworden. De verjaardagen worden niet allemaal meer bezocht, ja opa en oma wel, maar niet meer door vrienden en anderen. Zo heel af en toe dan is er een uitnodiging, en dan wordt de aanvaarding daarvan ook altijd nog uitgesteld ook. Beetje afstand graag, heb ik het idee. Elkaar groeten en zo heel af en toe vragen hoe het gaat? Prima, maar meer niet. Dat komt wel te dichtbij en daar houden we niet meer van.
Eerlijk gezegd? IK ben ook niet meer zo'n mensen mens. Ik ben ook wel van laat mij m'n eigen gang maar gaan dan komt alles vanzelf goed. Terwijl ik aan de andere kant wel direct naar mensen toe ga als het niet goed met de gezondheid gaat. Maar in mijn eigen wereldje? Nee laat mij ook maar alleen. Ik ben dus eigenlijk best wel gelijk aan de mens waar ik zo'n hekel aan krijg heb gekregen. Ik zal er aan moeten werken om dat niet meer te zijn. Dus moet ik beginnen om mensen niet te snel te beoordelen. Ondertussen is de zon bijna bedekt door hoog hangende bewolking en mis ik haar warmte, zou dit een voorteken zijn? Geen idee, maar ik wil het allemaal wel gaan proberen!
En jij als lezer? Dacht en denk jij net als ik? Als dat zo is ga je het mee proberen? Of blijf je liever aan de zijkant staan en laat je de bootjes voorbij varen en vertel je hoe het moet?