Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2017 tonen

KERST CONCERT

Kerstconcert, Zingen, spelen Je gevoelens over Kerst delen, Zingen over kindje in de stal, Waar ik in eerbied voor nederval. Ook toen ik het moeilijk had, En om hulp en verlichting bad, Was de gedachte aan het Kind Dat zo trouw haar zondaars mint. Voldoende om te blijven geloven, Dat het mijn verdriet kan doven. Nu kan ik niet meer zingen of speken Heer, Maar leg wel mijn verdriet bij U neer. Ik blijf nu maar luisteren En zing zachtjes mee, bijna fluisteren Naar zang en spel, Omdat ik mijn vertrouwen op U stel. Dank Heer, Dank telkens weer Voor Liefde en Kracht, die ons Jezus bracht.

Sneeuwpop

Ik keek zojuist naar buiten, daar waar het grijs nat, koud en winderig is, en zag daar de laatste rest van een sneeuwpop staan. Een sneeuwpop die gemaakt is door Anneke, maar waar de bal door Ton gerold is van sneeuw die volgens hem niet wilde plakken. Maar waarmee hij wel de tuin kon schoonmaken. Maar deze sneeuwmaan is aan het vergaan, hij is in elkaar gezakt en wordt door de regen steeds kleiner en kleiner, en zal waarschijnlijk aan het einde van de dag niet meer zijn dan een klein hoopje blaadjes en takjes. En we kennen zijn plaats niet meer. Eigenlijk staat deze sneeuwman ook wel voor hoe het met ons mensen gaat. De sneeuwpop wordt gemaakt van verse sneeuw welke uit de hemel komt. Hoe meer er valt hoe groter de sneeuwpop kan worden. Maar zodra het stopt met sneeuwen moet je het doen met datgene wat er nog ligt. Zo lang de temperatuur laag genoeg is zal de sneeuwpop blijven bestaan, maar zodra de temperatuur omhoog gaat is hem geen lang leven meer beschoren. Hoe groter en hoe dik

Pieterbaas en Sinterklaas

Sinterklaas die goeie man Komt alle jaren hier uit Spanje (a)an Het zou een feestje moeten zijn Maar er is wat volk, dat vindt het knechtje niet zo fijn Die mg niet donker zijn of zwart Wie de roe krijgt of de gard Maar wat dan wel? De blanke, die beledig je niet zo snel Die kan immers alles aan Laat zich op zijn goede wil voorstaan Bij mij kan alles hier  Kom maar kindjes heb plezier Maar wat is dat? Wie roept ons daar zo hard?! Die knecht van Sinterklaas die mooie Pieterbaas Laat mij nou gewoon mijzelf maar zijn dat vind ik heel erg fijn Voor de één ben ik blank Voor de ander ben ik zwart Voor de derde nog weer anders Weet je? Die kinderlach dat is mijn dank!! Sinterklaas en Pieterbaas Vul mijn schoen en vul mijn laars Laat het maar een feestje zijn Voor mij als ouder ook heel erg fijn!! Al ben ik groot, al ben ik klein Het is een feest,met cadeau's en heel veel gein!!

Leerproces: blij en trots zijn

Sinds ik weet dat mijn zusje haar droom achterna aan het jagen is, en dat doet ze wat mij betreft zeer verdienstelijk, was ik eerst een beetje verbolgen. De reden ligt voor de hand, ik wil immers graag het alleen recht hebben. Maar ja dat kan niet ben ik in de loop der jaren achtergekomen, dus heb ik het heel gauw laten varen toen het in mijn gedachten kwam. En ik ben gaan lezen... En leuk dat het is!! Geweldig! Ik zou nu graag willen dat ze er veel eerder aan begonnen was, maar ja achteraf... Precies. Afgelopen zaterdag waren we even bij hen omdat hun oudste dochter jarig was en toen hebben we eindelijk weer eens een beetje bijgeklept. Heel gezellig, en heel warm om toch een gezamenlijk iets te hebben. Iets waar je samen over kunt bomen zonder dat een verplichting is. Dit voelt dan zo vertrouwd, en dat maakt je blij. Ik was en dan ook zeer verheugd toen ik haar laatste blog las over de broer en zus liefde die dieper zit dan dat broer en zus zelf weten. Bedankt zusje, ik heb hem ech

Jij, ik en de kinderen!!

Als ik schrijf dat ik blijf Wat doet dat dan met jou? Vindt je dat ik dan van je hou? Of vindt je dat ik de spot met je drijf? Ik bedoel het altijd zo goed Maar soms gaat het helemaal mis Ik wil dat het iets met je doet, Maar die plank..... Ik ben er steeds geweest Ik weet dat je alles leest Soms was ik er wel, maar ook niet Ik hoop dat je dat nu ook ziet Want dat is het grote verdriet Er wel zijn, lichamelijk Maar fysiek? Je weet het, ...... Nu schrijf ik over ons, over jou en mij Daar zijn onze kinderen dan ook bij Wat ben ik blij met jullie allemaal Zoveel, dat ik er helemaal van straal God lof voor alles wat Hij heeft gedaan En voor alles wat Hij laat bestaan!!

Herfstvakantie

Het is de laatste dag voor de vakantie en als naar buiten kijk word ik nu niet echt vrolijk. Daar is het grijs, het motregent. Het is het dus gewoon net niet zeg maar... Dat zelfde gevoel en idee heb ik als ik kijk naar de werkzaamheden die ik aan het doen ben... Al moet ik zeggen, ze lijken saaier dan dat ze zijn. Ze kunnen me vandaag niet echt boeien. Het wil niet lukken. Ik kom er gewoon niet in. Schijnbaar is mijn geest al in de vakantiestemming. Die stemming die je laat denken, niets hoeft en alles, nou ja bijna alles, mag. Maar deze vakantie heeft ook niet de stress van de andere vakanties. Er hoeven geen tassen worden ingepakt, we gaan toch niet weg. Er zitten geen feestdagen in. Nee het is echt gewoon vakantie. Nu weet ik wel dat dat niet voor iedereen in ons gezin geldt, en het is ook een beetje flauw om het zo hard te stellen, maar toch... Het vooruitzicht dat ik gedurende een week helemaal geen verplichtingen heb maakt me bijna het zonnetje in huis. Op deze manier kun je

Blijheid

Weet je wat verschrikkelijk grappig is? Elke keer als ik een blog wil schrijven heb ik geen idee waarover ik wil schrijven, zoals jullie weten. Nu echter is het precies omgekeerd. Ik loop al een week lang te denken oh daarover moet ik gaan schrijven, om vervolgens niet te beginnen en te denken, waar zou ik ook alweer over schrijven. Nu niet...Ik zit in mijn stoel en er speelt muziek af op de tv en er wordt direct vanaf de bank meegezongen in verschillende stemmen. Dat vind ik zo mooi, want dat geeft aan dat er toch wel meer saamhorigheid (oud woord) in huis is dan wij af en toe denken. Dat de kinderen het toch wel leuk vinden om samen dingen te doen, ook al laten ze dat niet altijd blijken. En dat in een kort ogenblik ziende en denkende werd ik heel blij. En zo kun je dus van hele kleine dingen heel blij worden. Van kleine dingen blij worden is geweldig. Af en toe zie je het ook voorbij komen op de sociale media waar ik lid van ben. Een moeder die blij met de opmerking van haar zoon

2 keer klein

Een gedichtje klein Over de liefde fijn Best wel goed te doen Vanwege die heerlijke zoen Die ik krijg van jou Omdat ik van je hou!!! Schrijven Het is blijven Leven in de dop En leeg is weer mijn kop!

Storm!!

Storm Wind die waait Regen dat valt Wolken die voort razen in de lucht Golven die over brekers slaan Storm Onrust je bent een storm dat ergert mij enorm Nu kan ik niet verder Ben als een schaap, zonder herder Storm je kunt heel mooi zijn komen als verlichting van mijn pijn Maar meestal komt je onverwacht ben ik er niet op bedacht Als de wind gaat liggen de wolken weer rustig drijven Het water weer kalm en vlak is en het regenen is gestopt Dan kan de schade worden opgenomen kijken we of we tot oplossingen kunnen komen Vaak blijkt dan dat alles mooi kan zijn en dat is dan wel zo fijn Dan wordt alles terug gemaakt en is het dat wij mij raakt Zo maakt de storm dingen stuk Maar levert ze ook mooie dingen op Is ze dus gewoon een noodzakelijk kwaad Blijf dus zitten op een veilige plaats tot de storm is uitgeraasd

Mag het ietsje meer zijn?!

Geen idee waar ik nu over wil schrijven, maar ik weet wel dat ik wil schrijven. Die drang voel ik, en merk ik aan mijzelf. Maar dat laatste kan ook komen omdat ik geen medicijnen meer gebruik. Ik was en ben die dingen zo zat dat ik in de afgelopen week er mee ben gestopt. Merk je dan helemaal geen verschil? Ik hoor het jullie vragen. Jawel, ik merk wel verschil. Het grote verschil is dat ik mijn stem zo moeilijk kan beheersen in huis. Dit is zeer vervelend voor mijn omgeving, maar ik denk dat ik dit kan overwinnen. Het twee wat ik er van merk is dat ik verga van de jeuk op mijn hoofd en dat ik ook op andere plaatsen op mijn lijf plekken heb die verschrikkelijk jeuken. Echter kan ik me niet voorstellen dat dit komt van het niet langer gebruiken van de medicijnen, maar goed je weet het niet. Ik merk niet zo zeer dat ik nu opeens drukker ben als anders. Ook niet dat ik minder geconcentreerd ben. Maar dat kan aan mij liggen. Misschien moeten mijn vrouw en kinderen op deze blog reageren om

Witte kruizen

Witte kruizen, reien aaneen, Daar loop je in gedachten stil langs heen Omdat ze je vertellen hoe lang geleden, Deze mannen voor onze vrijheid streden Hier in de stilte, Overvalt mij een klamme kilte, Dat 75 jaar later er meer oorlog is als toen, En dat de mensen elkaar nog steeds pijn doen. De zon ze straalt, Haar licht dat dwaalt, Ook over deze graven, Van hen die hun leven gaven. Dit zonlicht, Geeft een vredig aangezicht, Over deze reien witte kruizen. Maar doet mij meer dan eens beseffen, Dat het kwaad zich mag verheffen, Maar dat het goede overwint! Witte kruizen, reien aaneen, 1394 namen, ze zeggen samen, vrijheid is niet vanzelfsprekend, nee vrijheid tekend!!! WE WILL REMEMBER THEM

Vakantie

Vakantie Vakantiehuis Vakantiepark Vakantieplan Vakantiebestemming Zomaar een paar woorden die in je op zouden kunnen komen als je het over vakantie hebt. Woorden die door je heen kunnen schieten als je het er aan toe hebt. Of als je bezig bent met de laatste werkdag. Maar zijn het ook de woorden die je wilt horen in je hoofd? Zijn het ook de woorden waar je in deze periode aan wilt denken? Of blijf je er liever bij weg? Elk jaar weer dat gezeur : "waar gaan we heen" "moet ik persé mee?" En zo zijn er nog wel tientallen excuses te bedenken waarom je niet meer aan de woorden in de aanhef wilt denken. Of wil je er niet meer aan denken omdat jullie altijd maar weer in Nederland op vakantie gaan en iedereen anders altijd maar veel verder weg gaan? Ik zou je graag willen laten weten dat het allemaal niet zo erg is als je denkt. Of als je het voelt. Want als ik naar mijzelf kijk dan blijkt het elke keer weer dat de vakantie hier in ons eigen land heel gezellig is.

Hoe lelijk toch mooi kan zijn

Het gekke wil dat ik vanmorgen vroeg er pas achterkwam dat lelijke dingen soms heel verschrikkelijk mooi kunnen zijn. En om zo mooi te worden hoeft er maar een klein dingetje soms te worden toegevoegd. Ik was vanmorgen al heel vroeg uit de veren en begonnen met het werken vanuit huis. Toen onze enige dochter die wel naar school moest wegging moest ik even mee naar buiten. Buiten aangekomen, ergerde ik mij direct aan alle alweer opgekomen onkruid, en laat nu juist dat verschrikkelijke onkruid met een beetje dauwdruppels verschrikkelijk mooi kunnen zijn. Niet dat het ik het na een paar foto's te hebben gemaakt heb laten staan hoor, want ik ben tegen alles wat tussen mijn tegels omhoog komt. Maar het zette mij wel aan het denken. Denken dat ik misschien te vaak op iets lelijks heb gereageerd als zijnde lelijk terwijl het als ik beter zou hebben gekeken het mooier was dan ik me kon voorstellen. Nu hoor ik de gemiddelde lezer alweer denken, wat is dit nu weer voor zweverig idee, maar

Vaderdag

Vader zijn is niet iedereen gegeven Vader zijn we voor het leven Vader heeft niet iedereen Vader niet missen doet geen een Vaderdag Dat is wanneer vader cadeautje krijgen mag De dag dat je als kind Één keer je vader aardig vind Soms moet je huilen Kun je niet meer bij vader schuilen Maar toch op deze dag Denk je aan hem terug met een lach Vaderdag Dat is wanneer vader cadeautje krijgen mag De dag dat je als kind Één keer je vader aardig vind Vader is niet altijd liefde Hij is soms de man die je griefde Dan is deze dag Een dag waarop je huilen mag Maar aan het einde van verdriet Hoop ik dat je het lichtpuntje ziet Dat ze er toch ook aardig zijn Vaders voor kinderen groot en klein Zo is ook vaderdag Een dag met traan en lach Met vreugde en verdriet Een dag waarop je je kind het liefste ziet Dank Vader voor deze dag Waarop ik u liefde geven mag Dank dat U mij de glimlach geeft Nadat u mijn cadeau ontvangen heeft En dat u tegen mij zei Bedankt dat je

Toen en Straks, nu en later!!

Als ik grijs en oud geworden, op een eenzame kamer zit, kom je me dan ook halen voor het zingen? Help je me dan met het omslaan  van de pagina? en geef je  me water als ik hoesten moet? Of laat je me inde stoel op m'n kamer zitten? En zeg je luister  nu maar gewoon. En als ik hoest, zeg je dan dat ik me niet moet aanstellen? Ik heb voor je gezorgd toen je klein was Zong met je mee toen je groter werd Verzorgde je toen je ziek op de bak lag Weet je? Doe maar de dingen die je wilt doen, maar vergeet mij niet als ik oud geworden, zelf de dingen niet meer kan. Geniet mijn kind van alles wat je nog mag en kunt doen nu. Geniet van de verzorging die je nu krijgt en van alle mooie dingen dan weet ik zeker dat je er later ook voor mij wilt zijn.

Luisteren!!

Ik had jullie een column uit de oude doos beloofd, wel nu hier onder volgt er eentje. En eigenlijk heb ik dat gisteren ook weer gedaan geloof ik. Pay day. Man man wat een dag. Druk omdat mensen niet op het hun verwachte tijdstip hun geld hebben ontvangen. Druk omdat mensen maar niet willen begrijpen dat de Belastingdienst nog steeds niet weet hoeveel hypotheek rente u betaald. Druk druk druk. Ik moet de laatste tijd regelmatig denken aan de volgende uitspraak: “het is velen gegeven om te luisteren, maar het is weinigen gegeven om te verstaan.” Of dit nu komt door het soort telefoongesprekken die ik momenteel krijg tijdens het werk, of dat het komt door mijn omgeving ik weet het niet. Maar ik leg de laatste tijd meerdere keren in één gesprek hetzelfde uit. En na drie keer hetzelfde te hebben gezegd valt dan het kwartje, o nee de twintig cent tegenwoordig. Ook in de christelijke gemeenschap, en dat bedoel ik in de breedste zin van de woorden, geldt deze uitspraak.  Want de grote

75!!

Nummer 75, althans gepubliceerd...Ik heb er al 77 geschreven alleen een tweetal niet gepubliceerd. 75 keer mijn gedachten de vrije loop laten gaan, hetzij in dichtvorm, hetzij in een combinatie van dichten en column stijl, hetzij in column (blog) stijl. Als ik dan bedenk dat ik ook nog verscheidene columns geschreven heb voor de CHF, dan denk ik dat ik al aardig in de buurt van de 100 kom. Soms leiden deze dingen tot discussie, soms zijn ze niet daarvoor bedoeld maar gewoon als overdenking zodat het gedrag misschien of gedachten misschien anders worden. Maar regelmatig komt het voor dat het geschreven voortkomt uit eigen frustratie over de dingen zoals ze gaan. En ja daar heb ik inderdaad niet altijd invloed op, en nee dat weet ik ook, en ja daar baal ik dan van. Maar wat doe je er aan? Ik kan moeilijk telkens met elk probleem blijven zitten, daar word ik niet beter van en ook mijn omgeving niet. Dan is het toch mooi dat je zoiets hebt als dit? Wat ook nog gelezen wordt? 75 blogs ove

Gejaagd door de wind

Het vergaat mij momenteel net als de wind. Het ene moment bladstil en rustig, het andere moment hard blazend en drukdoende alles schoon te blazen. Het ene moment dus heel druk, het andere moment niet wetende wat te doen met de vrije tijd die is gegeven. Het lijkt een beetje op adhd. Nu kun je daarvoor pilletjes krijgen, maar in sommige gevallen moet je die helemaal niet willen hebben. Misschien, en dat zeg ik met een slag om de arm, moet je er wel helemaal geen pillen aandienen en geven. Moet je juist proberen handvatten te verkrijgen hoe om te gaan met adhd, en met de mensen die het hebben. Nu wil ik niet stigmatiseren, dus handvatten krijgen voor mensen die een aanverwante storing hebben lijkt me net zo goed. Waarom ik dit zeg? Das heel simpel! Ik wil graag dat je me accepteert zoals ik ben, en niet zoals ik ben gemaakt geworden. Want door de pillen die ik in het verleden heb geslikt, ben ik niet meer degene die ik op de lagere en middelbare school was. Ben ik wat afgeroomd, minder

Pasen

Met Pasen dan zingen wij van Jezus die stierf voor jou en mij Met Pasen dan gedenken wij Jezus die onze zonden op zich Met Pasen kijk je naar de tv en krijg je het lijdensverhaal weer mee Hoe in deze tijd, een mens voor onze schulden lijd Met Pasen dan staat de wereld niet stil dan blijft ze koud, donker en kil dan is er geen bestand Waar een wereldvrede in beland Goede vrijdag Een dag met traan en lach Stille zaterdag Een dag waarop Jezus in het donker graf lag Eerste Paasdag Eerste dag van de week De dag waarvan ieder Christen weet het was Jezus die voor mij streed Heer Jezus Dank dat U met Pasen streed en overwon waardoor ik weer naar de Vader kon Dank dat U eeuwig Leven geeft aan ieder die met U leeft!

Dat onkruid toch!

Wat is dat toch met ons mensen dat we zo makkelijk te vergelijken zijn met dingen uit de natuur? Ik ben aan het leiboom snoeien geweest en tijdens dit snoeien moest ik telkens denken aan mijn eigen uitspraak "onkruid roei je niet makkelijk uit" Nu is een leiboom geen onkruid en gaat daar de vergelijking mank, maar ze groeit wel. Je moet elk jaar de boom weer opnieuw snoeien. Elk jaar groeien er weer nieuwe takken op de plaatsen waar je een jaar eerder gesnoeid hebt, en elk jaar knip je ze weer weg om de bomen een zo mooi mogelijk uiterlijk te geven. Elk jaar nadien zie je dat ze weer een beetje mooier geworden zijn, tenminste dat is de bedoeling. Dorre takken knip je er tussen door wel uit en afgebroken takken haal je er ook uit zodat het gewoon mooie bomen blijven. Ze haalt ze er niet uit omdat ze overbodig zijn, je knipt ze omdat je de bomen mooi wilt houden en dat doe je elk jaar weer. Zo is het ook met ons mensen gesteld. Je valt, bent uit beeld, maar kruipt en krabbelt

Zelfkennis, zegen of vloek?

Over zelfkennis wordt door de meeste mensen spottend gesproken. Er is ook een groep die het heel knap vindt dat je zelfkennis bezit, maar die is niet zo heel groot. Die groep zal voornamelijk in je vrienden kring zitten. Dat zijn meestal de mensen die daadwerkelijk om je geven en je steunen als je het nodig hebt. Die je aandacht geven als je het niet wilt en die beseffen dat afstand nemen soms ook een gebaar kan zijn. Die andere groep snapt het niet. Die snapt niet dat er momenten kunnen zijn waarop je jezelf in bescherming moet nemen en nee moet zeggen. Die vindt dat je het best rustiger aan kunt doen, maar wel gewoon moet doorgaan. Begrijp me goed, ik veroordeel niemand want dan zou ik zelf zonder zonde zijn, en van onbesproken gedrag. Maar ik ben geen heilige, dus voor iedereen die dat dacht helaas... Hoe kom je aan die zelfkennis dan? Hoor ik sommige van de lezers vragen. Wel ik noem het levenswijsheid. Ik heb door schande en schade al zoveel meegemaakt dat ik denk dat ik de ken

Jeugdherinneringen

Jeugdherinneringen zijn van die herinneringen die meestal boven komen als er iemand is overleden of wanneer je iemand tegenkomt uit het dorp waar je bent groot geworden. Of ze worden opgehaald als er een verhaal wordt verteld aan  kinderen of kleinkinderen. En zo soms kom je ze tegen als verhaal op een verjaardagsvisite. Ik heb ze altijd prachtig gewonden als ze werden verteld. Met name de verhalen... Ik kon uren zitten luisteren als mijn ooms en tantes aan het vertellen waren. Ik zag ze lopen in het dorp waar ze werden groot gebracht en waar de roots van onze familie liggen. Ik had, en heb nog, het idee dat daardoor dat dorp ook zo vertrouwd voelt. Dat dat ook de reden is dat ik me zo op m'n plekje voel bij het elftal dat ik mag trainen en begeleiden. Toen afgelopen donderdag mijn oud-oom overleed, overleed ook de binding die wij als gezin hadden met Amsterdam. Als kleine kinderen kwamen we minstens een paar keer per jaar in het voor ons verre Amsterdam. Als je er dan eindeli

Donker of Licht?!

Blanco Leeg Er is niets We rijden weg op een fiets Rijden in de duisternis Want het is helemaal mis Blanco Leeg We hebben geen idee Wat moeten we ermee? We rijden in het donker Blanco Leeg Wat is er gebeurd? Is er iets dat je leven zo kleurt? Ooit wordt het weer licht Komt er weer duidelijk zicht Nu is het het nog onbekend Is het niets waar je aan went Maar dan is de zon weer daar Dan is alles weer helemaal klaar Blanco? Nee beschreven Leeg? Nee vol! Donker? Nee licht!

Vriendschapelijkheid

IK heb geen idee wat er allemaal aan de hand is, maar ik merk dat ik de één naar de andere mens in gedachten afzeik, beschimp en bespot. Ik heb sterk de indruk dat ik mijn standaarden een beetje omhoog heb gegooid. Dat ik mensen beoordeel op wat en hoe zij iets doen. NU hoeft dat geen probleem te zijn, maar de houding die je vervolgens hebt naar die mens toe bepaald wel hoe jullie verder gaan. Of beter gezegd hoe ik die mens verder benader...En ik weet nou nog niet helemaal hoe ik daarmee om moet gaan. Nu ja dat merken we dan ook wel weer. Waar ik wel verschrikkelijk blij van word is het schrijven van deze blog en het zien van de zon. Man wat is dat heerlijk. Zitten in de zon, genieten van een mooi stuk muziek en je dachten gewoon de vrije loop laten gaan. Gewoon schrijven wat er in je op komt en maar genieten van de warmte op je gezicht. Och ik word helemaal week... Is het al voorjaar? Of zomer? Maar in al mijn enthousiasme vergeet ik mijn koffie helemaal... Dus heb ik net lauwe ko

Weg, voor altijd!!!

In het leven krijg je soms dingen te verwerken die niet altijd makkelijk zijn. Soms vallen dingen op hun plaats als je iets hoort. Soms lijk je van buiten dit heel goed te kunnen verwerken, maar van binnen? Pfff daar stormt het. Dit is zo'n moment. Het gedicht wat hier onder staat is niet af... Ik krijg het ook niet af. Misschien is dat wel het meest typerend voor deze collega. Is dat wel datgene wat het meest duidelijk maakt hoe mijn gedachten en gevoelens er deze keer mee om gaan. Ik hoop dat de collega's die dit lezen en jij die mijn vriend bent en dit leest dat kunt begrijpen. Ik snap het even niet... Ik begrijp heel goed dat het leven eindig is, maar ik begrijp niet dat geboden hulp niet aanvaard wordt. En dat dat kan lijden tot het einde van iemands leven. Lees mijn gedachten, lees mijn gevoelens die ik heb... En toen was je er niet meer, Kom je echt nooit meer terug. Eerlijk? Dat doet best zeer. Kom je echt niet terug? Nee je komt niet meer werken Niet meer