Doorgaan naar hoofdcontent

TIJD

Ik was van plan om pas weer een blog te schrijven aan het begin van de volgende maand. Nu hoor ik je vragen wanneer is het begin? Tja antwoord is wanneer is het einde? Das makkelijk antwoord je dan, dat is wanneer de laatste dag van de maand is aangebroken. Dat klopt is mijn antwoord. Maar we hebben nog steeds geen idee wanneer aan het begin van de maand is. Welnu laten we daar eens beginnen over na te denken. Want aan het begin kan morgen zijn. Want morgen is het begin van een nieuw jaar en een nieuwe maand, maar op 6 januari is het nog steeds aan het begin van de maand... Wanneer stopt dat dan? IK denk dat het begin van de maand stopt op de 15e. Want na die dag heeft iedereen het altijd over halverwege of einde van de maand. Conclusie is dus dat ik best dit blog had kunnen schrijven ergens in de eerste 14 dagen van het nieuwe jaar.

Een nieuw jaar. Een nieuw huis. Ik wilde helemaal niet terug kijken op het afgelopen jaar maar ga het toch een klein beetje doen. Want aan het begin van het jaar, leek het er nog  helemaal niet op dat we zouden gaan verhuizen. De plannen waren nog niet eens in maak. Niet dat we er niet over gesproken hebben, maar geen concrete plannen. We waren met heel andere dingen bezig. Aardbevingsschades enzo... Nieuwe werkgever, oude collega's die nieuwe collega's werden. En verder hebben tot halverwege het jaar eigenlijk een heel saai leven geleid. En toen werden de plannen om te verhuizen concreet. Moesten we achter huizen aan, kwamen ze foto's maken en hadden we binnen de kortste keren een nieuw huis gevonden.
Maar werden we weer ingehaald door de tijd... Wachten omdat we niet direct in het nieuwe huis konden.
Maar uiteindelijk halverwege december (15e) werd het huis van ons... En wonen we er nu!!

Zoals je in het korte overzicht hebt kunnen lezen is de tijd een belangrijke factor geweest in het afgelopen jaar. Soms heb je er zeeën van, en soms heb je te kort. Soms krijg je zeeën van tijd omdat je er aan toe bent, en soms zou je meer tijd hebben gehad om een beslissing te nemen. De tijd is iets waar we allemaal graag wat meer van zouden willen hebben, maar nooit krijgen. De tijd een ongrijpbaar fenomeen.
Wat ik nu wel weet is dat het tijd is om een einde te maken aan dit blog. Iedereen die dit leest wens een gezegend en mooi 2017 en neem de tijd in het komende jaar om eens goed om je heen te kijken. Misschien is er iemand die een beetje van jou tijd nodig heeft.

Populaire posts van deze blog

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Veel beloven, weinig geven

 Ik heb altijd gedacht dat ik een heel speciaal plekje had bij sommige mensen. Naast dan natuurlijk mijn ouders en vrouw en kinderen. Maar ik kom er hoe langer hoe meer achter dat ik dat plekje helemaal niet heb. Ze zijn wel lief hoor, je denken allemaal mee als je het nodig hebt, maar zodra je uit het zicht bent besta je niet meer. En juist daar denk ik, juist dan moet je iemand koesteren. Ook al zie je de persoon niet, denk eens aan hem of haar. Is het langere tijd stil? Misschien moet je dan even contact zoeken. Niet direct klaar staan met van alles, maar gewoon even laten weten dat je er bent. Meer is niet nodig Al mijmerend over dit onderwerp zit ik buiten in de zon en geniet ik van de vogels die ik hoor en zie. Erger ik mij kapot aan de Franse veldwesp die alweer in grote getale aanwezig is, en denk ik aan degenen waar ik de laatste tijd weinig contact mee heb gehad. Zou het goed met ze gaan? Misschien even bellen als ik de ruimte hiervoor kan vinden. Ik weet het, het klinkt als

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie