Geen idee wat er allemaal aan de hand is, maar de concentratie is bagger. De wil om dingen te doen is bagger, en daar erger ik me aan. Door dat ik me zo aan mezelf erger ga ik dingen anders doen dan dat ik zou moeten doen en dat levert vervolgens dan ook weer problemen op. Nu weer zoiets ik wil dit blog schrijven, maar het gaat niet zoals ik wil. Ergernis!! Typefouten, tekst die niet is wat ik graag wil. Dus maar weer backspace gebruikt, hoofdletter op een plaats waar ik het niet wil, dus maar weer corrigeren. En zo gaat het de hele tijd, en dat alleen maar omdat ik niet lekker meer in m'n vel zit.
Terwijl de dag vandaag redelijk normaal begon, de dingen in huis ook goed liepen. Ik (grrrr weer een hoofdletter) m'n nieuwe fietscomputer, helaas nog zonder gps, mocht krijgen en installeren. Onze oudste dochter mij verbaast deed staan!! Je zou dus zeggen, niets aan het handje. Maar helaas wel dus.
Weet je het is gewoon te onrustig geworden omdat ik geen invloed meer kan uitoefenen op de dingen die om me heen gebeuren. Ik maak een fout waardoor het balletje gaat rollen, ja en dan kan ik de gevolgen niet meer overzien en dan gaat het mis. Normaal gesproken heb ik alles redelijk onder controle, en dan loopt het ook wel. Maar nu?! De ene na de ander hoofdletter op de verkeerde plek, de ene zin na de andere die niet loopt. EN weer een hele zin weggehaald. EN weer twee keer woorden met hoofdletters geschreven. Gek word je ervan. Maar wat doe je er aan? Moet je dan minder snel typen? Zou een oplossing zijn als je kon typen? Maar ik type met twee vingers dus geen oplossing. Dan maar nadenken bij het indrukken van de SHIFT button en de letter. Misschien gaat dat beter? We zullen het eens een tijdje uitproberen.
Maar bovenstaande biedt nog steeds geen oplossing voor het steeds verkeerde woorden tuypebe (zie je, er moet typen staan) en het vergeten van spaties. Wat ik daar toch aan moet doen? Ik denk dat de enige daarvoor bestaand eoplossing is (zie je weer een spatie te snel) om de woorden niet meer mee te spreken in mijn hoofd, neeh dat gaat niet. Ik moet gewoon kijken naar de letters als ik ze typ enniet meer naar het scherm, dan gaat het beter zie je wel. Dus dat gaan we vanaf nu een tijdje proberen eens kijken of dit inderdaad voor mij de oplossing is. En anders? Dan gaan we maar gewoon door met het typen zoals we dat telkens deden en ga ik mezelf nadien maar corrigeren. De lezer zal er hopelijk geen hinder meer van ondervinden.
Waar ging dit blogje ook over? O ja de concentratie! Wel nu die concentratie heb ik nu wel nodig om te typen en jullie te vertellen wat er allemaal gaande is. Dus is ze beter geworden. Maar de onrust daarentegen is nog steeds aanwezig. Ik moet echt een manier gaan vinden omdat op te lossen. Wat het kan niet zo zijn dat ik na elke fout die ik maak zo onrustig ben. Dat komt de persoon die ik ben niet ten goede. Eigenlijk is dit gewoon een heel erg goede manier om de concentratie weer terug te vinden en de focus (zo kan ik de onrust ook wel noemen) terug te krijgen. Want het gaat ondertussen al stukken beter. Het typen gaat met minder fouten, alleen die verdraaide hoofdletters...
Ik moet mijzelf, en daar heeft deze blog aan meegewerkt, niet zo druk maken om de fouten die ik maak. Ik mag ze maken, moet alleen daarvan gaan leren, en dat doe ik nu niet altijd. Misschien het moraal van dit blog? Fouten maken mag, als je er maar van leert!! Laten we die er maar in houden.
Ja fouten maken mag! En ik zal ze blijven maken! En ik zal ervan blijven leren! Ik hoop dat anderen dat ook doen, en dat ze mij op mijn fouten wijzen dan zal ik dat ook doen.
Terwijl de dag vandaag redelijk normaal begon, de dingen in huis ook goed liepen. Ik (grrrr weer een hoofdletter) m'n nieuwe fietscomputer, helaas nog zonder gps, mocht krijgen en installeren. Onze oudste dochter mij verbaast deed staan!! Je zou dus zeggen, niets aan het handje. Maar helaas wel dus.
Weet je het is gewoon te onrustig geworden omdat ik geen invloed meer kan uitoefenen op de dingen die om me heen gebeuren. Ik maak een fout waardoor het balletje gaat rollen, ja en dan kan ik de gevolgen niet meer overzien en dan gaat het mis. Normaal gesproken heb ik alles redelijk onder controle, en dan loopt het ook wel. Maar nu?! De ene na de ander hoofdletter op de verkeerde plek, de ene zin na de andere die niet loopt. EN weer een hele zin weggehaald. EN weer twee keer woorden met hoofdletters geschreven. Gek word je ervan. Maar wat doe je er aan? Moet je dan minder snel typen? Zou een oplossing zijn als je kon typen? Maar ik type met twee vingers dus geen oplossing. Dan maar nadenken bij het indrukken van de SHIFT button en de letter. Misschien gaat dat beter? We zullen het eens een tijdje uitproberen.
Maar bovenstaande biedt nog steeds geen oplossing voor het steeds verkeerde woorden tuypebe (zie je, er moet typen staan) en het vergeten van spaties. Wat ik daar toch aan moet doen? Ik denk dat de enige daarvoor bestaand eoplossing is (zie je weer een spatie te snel) om de woorden niet meer mee te spreken in mijn hoofd, neeh dat gaat niet. Ik moet gewoon kijken naar de letters als ik ze typ enniet meer naar het scherm, dan gaat het beter zie je wel. Dus dat gaan we vanaf nu een tijdje proberen eens kijken of dit inderdaad voor mij de oplossing is. En anders? Dan gaan we maar gewoon door met het typen zoals we dat telkens deden en ga ik mezelf nadien maar corrigeren. De lezer zal er hopelijk geen hinder meer van ondervinden.
Waar ging dit blogje ook over? O ja de concentratie! Wel nu die concentratie heb ik nu wel nodig om te typen en jullie te vertellen wat er allemaal gaande is. Dus is ze beter geworden. Maar de onrust daarentegen is nog steeds aanwezig. Ik moet echt een manier gaan vinden omdat op te lossen. Wat het kan niet zo zijn dat ik na elke fout die ik maak zo onrustig ben. Dat komt de persoon die ik ben niet ten goede. Eigenlijk is dit gewoon een heel erg goede manier om de concentratie weer terug te vinden en de focus (zo kan ik de onrust ook wel noemen) terug te krijgen. Want het gaat ondertussen al stukken beter. Het typen gaat met minder fouten, alleen die verdraaide hoofdletters...
Ik moet mijzelf, en daar heeft deze blog aan meegewerkt, niet zo druk maken om de fouten die ik maak. Ik mag ze maken, moet alleen daarvan gaan leren, en dat doe ik nu niet altijd. Misschien het moraal van dit blog? Fouten maken mag, als je er maar van leert!! Laten we die er maar in houden.
Ja fouten maken mag! En ik zal ze blijven maken! En ik zal ervan blijven leren! Ik hoop dat anderen dat ook doen, en dat ze mij op mijn fouten wijzen dan zal ik dat ook doen.