Het gekke aan schrijver / blogger zijn is dat je nooit precies weet wanneer iets je te binnen schiet. Soms kun je het vasthouden tot je een volledig verhaal hebt en soms moet je het direct op papier zetten. Deze blog is ook zo'n moment. Eigenlijk wilde ik op bed gaan om nog even wat tv te kijken en dan te gaan slapen. Maar onderweg naar boven was het daar, de drang om een blog te gaan maken. Een blog over het feit dat wij vanavond al voor ons tweede kind naar een diploma uitreiking zijn geweest. En terwijl ik na afloop buiten stond te wachten op Ton, Betty en Anneke, kwam ik een oud klasgenoot tegen. Deze maakte de gevleugelde opmerking "wat ben jij oud geworden" . Om vervolgens ver te gaan met: "We zijn natuurlijk allemaal ouder geworden, maar ik moest laatst in de kerk eerst goed kijken wie het was. Ik herkende je er niet van terug" Auw die deed zeer, en nog meer omdat ze het goed probeerde te praten. Nu ben ik inderdaad ouder geworden. Letterlijk en figuurlijk, maar toch nog niet zo oud dat je mijn oud ik niet meer terug ziet in de persoon die ik nu ben. Ja ja ik weet het het een paar (ahum) kilo's zwaarder en een bril, maar das alles....
OP de weg terug werd weer eens duidelijk dat het toch allemaal best wel meevalt. Papa zag eerder dan de rest in de auto om welke ballon het ging die we zagen op de weg terug. Toegegeven dat het Ton was die de ballonnen eerder zag, maar ja ik moest immers ook de auto besturen. En dan is het heerlijk om als jonge papa je hobby te kunnen delen met je kinderen. Je hebt aan een half woord genoeg. Heerlijk is dat echt waar, dat maakte de uitspraak van eerder op de avond weer helemaal goed. Maar al typende kom ik ook tot de conclusie dat Annemiek, want die was het die het zei, eigenlijk toch ook wel gelijk had. Immers, al twee kinderen die een diploma hebben van de middelbare school, het derde kind naar de tweede klas van de middelbare school en zelf het jongste kind gaat al naar groep 6. Dan ben je toch best wel oud inderdaad, of heet dit jong volwassen geworden?
Maar wat is oud eigenlijk? Want als ik terug denk aan de leraren die les gaven op de school waar zowel mijn vrouw als ik op heb gezeten, dan vonden wij die in die periode oud. Terwijl er nog steeds een aantal van toen lesgeeft. Dus waren ze toen oud? Nee, maar in onze ogen wel!! Als je het op die manier benaderd dan word oud zijn wel een relatief begrip. Want sommige van de collega's waar ik nu mee werk of heb gewerkt, daar heeft mijn vader ook al mee gewerkt. Toen waren ze in mijn ogen oud, terwijl ik je nu helemaal niet zo oud vind. Wat is oud? 40jr? 65jr? Of is 80 de leeftijd waarop je oud bent? Volgens mij ben je net zo oud als je je voelt. Is ouderdom niet te vatten in uiterlijk of leeftijd, maar is het een kwestie van gevoel en is het iets geestelijks. Ben ik dus oud? Voor iemand van 4 of 5 jaar wel, maar voor iemand van 65 of 80 jaar niet. Vind ik iemand van 65 jaar oud? Nee eigenlijk niet, maar iemand van 80 daarentegen weer wel. Het is en begrip.
Nogmaals je bent net zo oud als je je voelt, als je op een gegeven ogenblik maar wel de verantwoording neemt die bij je leeftijd past. Voor mij een valkuil zal ik eerlijk bekennen. Ik denk zelfs voor een heleboel mensen. Maar ik oud? Nee en zo wil ik me ook absoluut niet voelen. Ik ga dus voorlopig ook nog maar heerlijk door met dingen doen die ik leuk vind om te doen, zonder me ook maar iets van een leeftijd aan te trekken. Jong! Wie is er niet oud mee geworden?
OP de weg terug werd weer eens duidelijk dat het toch allemaal best wel meevalt. Papa zag eerder dan de rest in de auto om welke ballon het ging die we zagen op de weg terug. Toegegeven dat het Ton was die de ballonnen eerder zag, maar ja ik moest immers ook de auto besturen. En dan is het heerlijk om als jonge papa je hobby te kunnen delen met je kinderen. Je hebt aan een half woord genoeg. Heerlijk is dat echt waar, dat maakte de uitspraak van eerder op de avond weer helemaal goed. Maar al typende kom ik ook tot de conclusie dat Annemiek, want die was het die het zei, eigenlijk toch ook wel gelijk had. Immers, al twee kinderen die een diploma hebben van de middelbare school, het derde kind naar de tweede klas van de middelbare school en zelf het jongste kind gaat al naar groep 6. Dan ben je toch best wel oud inderdaad, of heet dit jong volwassen geworden?
Maar wat is oud eigenlijk? Want als ik terug denk aan de leraren die les gaven op de school waar zowel mijn vrouw als ik op heb gezeten, dan vonden wij die in die periode oud. Terwijl er nog steeds een aantal van toen lesgeeft. Dus waren ze toen oud? Nee, maar in onze ogen wel!! Als je het op die manier benaderd dan word oud zijn wel een relatief begrip. Want sommige van de collega's waar ik nu mee werk of heb gewerkt, daar heeft mijn vader ook al mee gewerkt. Toen waren ze in mijn ogen oud, terwijl ik je nu helemaal niet zo oud vind. Wat is oud? 40jr? 65jr? Of is 80 de leeftijd waarop je oud bent? Volgens mij ben je net zo oud als je je voelt. Is ouderdom niet te vatten in uiterlijk of leeftijd, maar is het een kwestie van gevoel en is het iets geestelijks. Ben ik dus oud? Voor iemand van 4 of 5 jaar wel, maar voor iemand van 65 of 80 jaar niet. Vind ik iemand van 65 jaar oud? Nee eigenlijk niet, maar iemand van 80 daarentegen weer wel. Het is en begrip.
Nogmaals je bent net zo oud als je je voelt, als je op een gegeven ogenblik maar wel de verantwoording neemt die bij je leeftijd past. Voor mij een valkuil zal ik eerlijk bekennen. Ik denk zelfs voor een heleboel mensen. Maar ik oud? Nee en zo wil ik me ook absoluut niet voelen. Ik ga dus voorlopig ook nog maar heerlijk door met dingen doen die ik leuk vind om te doen, zonder me ook maar iets van een leeftijd aan te trekken. Jong! Wie is er niet oud mee geworden?