50e
50 keer een blog
50 keer een deel van jezelf opgeschreven
50 tinten grijs
50 is Abraham of Sara zien
50 is een magisch getal
Als je 50 bent heb je heel wat bereikt in het leven, maar wat als je 50 keer wat over jezelf of van jezelf hebt geschreven? Is dat ook magisch? Is dat een deel grijs? Zal deze ook 50 keer gelezen worden?
De 50e is best wel heel speciaal, maar zal ik dat elke keer voelen? Want ik stop echt niet na deze 50. Ik hoop er nog wel 50 te schrijven en/of te dichten. Dan heb ik er honderd, dat is 2 keer 50. Zal ik dan net als nu zover van te voren weten dat ik wil gaan schrijven over de 100e? Of kies ik dan als titel de tweede 50? Geen idee, ik ben al heel blij dat ik deze 50 heb kunnen mogen maken. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik af en toe ook wel eens ééntje uit de oude doos heb gehaald. Maar die oude doos is de meeste van jullie niet bekend. Ik denk namelijk dat ik de helft van deze 50, dat is 25, geschreven had voor de CHF en daar had geplubliceerd. Het jammere daarvan is dat ik het merendeel van die columns, want zo noemde ik ze toen, niet heb opgeslagen. Ik dat namelijk dat ik dat spelletje (Hattrick) wel tot in het oneindigde zou kunnen volhouden. Maar helaas...Na 1/5 deel van 50 jaar was het genoeg, toen kon ik niet meer. Het werd een sleur om op de zondag de wedstrijden te volgen, op maandag de opstelling voor de woensdag klaar te hebben en op woensdag in te loggen voor een friendly match of bekerwedstrijd. Als je het dan al had gehad had je een probleem want op vrijdag werden de trainingsrselutaten bekend gemaakt en speelde je met je jeugd ook nog wedstrijden. Als je dan ook nog supporter was kon je per dag ook zeker nog eens 50 berichten lezen want anders miste je datgene waar het op het forum over ging...Sleur en verplichting. Zodra dat optreed ben ik het spelletje zat.
Voor mijn gevoel is het zo dat wanneer je 50 word je haar ook grijs mag worden... Maar helaas voor mij en mijn vrouw gaat dat voor ons niet op. Je kunt de grijze haren, meer dan 50, nu al zien in onze haardos. Dus die gedachte heb ik maar los gelaten. Het gekke is ook dat men bij het bereiken van de 50e jaardag spreekt over het Abraham of Sara zien. Daar snap ik ook helemaal niets van. Misschien dat iemand van de lezers hier een antwoord op weet? Wat betreft de 50 tinten grijs? Ik heb ze allemaal, ja ja als man, gelezen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk best wel nieuwsgierig ben geworden naar het nieuwste deel. Binnenkort maar eens op zoek denk ik. Alhoewel? Ik heb het boek al in mijn handen gehad...
50 blogs... Ik ben anders gaan schrijven, als je de eerste blog vergelijkt met deze. Maar wat er precies veranderd is kan ik niet echt benoemen. Wat ik wel weet is dat ik dichterbij mijzelf ben gekomen, dat ik meer over mij ben gaan schrijven, en minder op afstand.
Zo heb ik dus nu het 50e blog ook geschreven. Hier heb ik dus al een hele poos naar uitgekeken. Het uitkijken naar deze 50e blog was spannender en leuker dan het schrijven, al ging het schrijven mij dit keer best goed af. De woorden kwamen als vanzelf en vielen eigenlijk ook in één keer goed op hun plek. Dus nu gaan we maar op naar de 51e.
50 keer een blog
50 keer een deel van jezelf opgeschreven
50 tinten grijs
50 is Abraham of Sara zien
50 is een magisch getal
Als je 50 bent heb je heel wat bereikt in het leven, maar wat als je 50 keer wat over jezelf of van jezelf hebt geschreven? Is dat ook magisch? Is dat een deel grijs? Zal deze ook 50 keer gelezen worden?
De 50e is best wel heel speciaal, maar zal ik dat elke keer voelen? Want ik stop echt niet na deze 50. Ik hoop er nog wel 50 te schrijven en/of te dichten. Dan heb ik er honderd, dat is 2 keer 50. Zal ik dan net als nu zover van te voren weten dat ik wil gaan schrijven over de 100e? Of kies ik dan als titel de tweede 50? Geen idee, ik ben al heel blij dat ik deze 50 heb kunnen mogen maken. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik af en toe ook wel eens ééntje uit de oude doos heb gehaald. Maar die oude doos is de meeste van jullie niet bekend. Ik denk namelijk dat ik de helft van deze 50, dat is 25, geschreven had voor de CHF en daar had geplubliceerd. Het jammere daarvan is dat ik het merendeel van die columns, want zo noemde ik ze toen, niet heb opgeslagen. Ik dat namelijk dat ik dat spelletje (Hattrick) wel tot in het oneindigde zou kunnen volhouden. Maar helaas...Na 1/5 deel van 50 jaar was het genoeg, toen kon ik niet meer. Het werd een sleur om op de zondag de wedstrijden te volgen, op maandag de opstelling voor de woensdag klaar te hebben en op woensdag in te loggen voor een friendly match of bekerwedstrijd. Als je het dan al had gehad had je een probleem want op vrijdag werden de trainingsrselutaten bekend gemaakt en speelde je met je jeugd ook nog wedstrijden. Als je dan ook nog supporter was kon je per dag ook zeker nog eens 50 berichten lezen want anders miste je datgene waar het op het forum over ging...Sleur en verplichting. Zodra dat optreed ben ik het spelletje zat.
Voor mijn gevoel is het zo dat wanneer je 50 word je haar ook grijs mag worden... Maar helaas voor mij en mijn vrouw gaat dat voor ons niet op. Je kunt de grijze haren, meer dan 50, nu al zien in onze haardos. Dus die gedachte heb ik maar los gelaten. Het gekke is ook dat men bij het bereiken van de 50e jaardag spreekt over het Abraham of Sara zien. Daar snap ik ook helemaal niets van. Misschien dat iemand van de lezers hier een antwoord op weet? Wat betreft de 50 tinten grijs? Ik heb ze allemaal, ja ja als man, gelezen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk best wel nieuwsgierig ben geworden naar het nieuwste deel. Binnenkort maar eens op zoek denk ik. Alhoewel? Ik heb het boek al in mijn handen gehad...
50 blogs... Ik ben anders gaan schrijven, als je de eerste blog vergelijkt met deze. Maar wat er precies veranderd is kan ik niet echt benoemen. Wat ik wel weet is dat ik dichterbij mijzelf ben gekomen, dat ik meer over mij ben gaan schrijven, en minder op afstand.
Zo heb ik dus nu het 50e blog ook geschreven. Hier heb ik dus al een hele poos naar uitgekeken. Het uitkijken naar deze 50e blog was spannender en leuker dan het schrijven, al ging het schrijven mij dit keer best goed af. De woorden kwamen als vanzelf en vielen eigenlijk ook in één keer goed op hun plek. Dus nu gaan we maar op naar de 51e.