Mijn columns en gedachten

Ik wil schrijven, schrijven over de dingen die gebeuren in de wereld, maar ik krijg het niet op papier. Ik wil jullie vertellen dat het goed met me gaat, maar ik kan het niet duidelijk op papier zetten. Ik heb geen idee hoe ik het moet brengen zonder dat het geforceerd lijkt. Ik kan het niet. Ik wil zo graag maar kan het niet. Hoe kan ik schrijven, Zonder ongewoon te blijven? Hoe kan ik duidelijk overkomen, Zonder dat vervelende gevoelens blijven komen? Is iets waardoor ik me beter voel, Iets waardoor het schrijven beter gaat? Of blijven negatieve gevoelens komen? En beland in weer in die diepe put? Al schrijvend bedenk ik me dat er iets moet zijn dat me uit deze negatieve spiraal brengt. Op de televisie speelt sister-act, en ze zijn toe aan het moment dat er voor het eerst goed gezongen wordt in de kerk. En ik heb zo waar weer een glimlach op m'n gezicht. Ik dat dat de muziek het juiste medicijn is. En dat gevoel heb ik wel vaker gehad. Dat de muziek me er bovenop hel

Het grote probleem is dat ik al weken weet waarover ik wil schrijven als ik toe ben aan mijn 50e blog. Het is bijna zover maar nog niet! Dus moet ik iets anders bedenken, of beter hopen dat zich een ander onderwerp aandient. Nu is het zo dat ik volgens mij onderwerpen genoeg heb om over te schrijven, maar niet alles is geschikt om hier neer te zetten. Je hebt ook je beperkingen als je blogt, men mag als van je weten maar ook weer niet. Je mag alles schrijven maar ook weer niet. Want er zijn bepaalde dingen waarover je gewoon niet schrijft. Bijvoorbeeld rechtstreeks over collega's, of over het werk. Dat ligt gevoelig en daar moet je je vingers niet aan willen branden. Nu ben ik de week voor het schrijven van deze blog ziek geweest. Zaterdagavond begon het. Tijdens het drinken van mijn biertje werd ik gewoon niet lekker, de maag wilde niet en het lichaam was ook gewoon bleeeeeh. Dus geen halve liter leeggemaakt en vervolgens maar op bed gegaan,  man dan begint de echte ellende...Sl