Mijn columns en gedachten

Al kijkend naar de "the Passion" besef ik mij opeens dat de nummers die gezongen worden dit jaar eigenlijk niet mee kan zingen. Voorgaande jaren was dat geen probleem, maar zag ik het ook pas achteraf. Had ik op deze avond koor...Maar dat is niet meer. Ik zing tegenwoordig op woensdag, ik vind dat geweldig. Ondanks onze "aparte" dirigent, maar daar gaat nu niet om. Het ging over het feit dat ik niet mee kan zingen met "the Passion". Eigenlijk vind ik dat best wel jammer, want juist dat maakte het verhaal van deze tijd en zette het in deze tijd. Natuurlijk het is apart om een verhaal van bijna 2000 jaar geleden na te spelen, maar het heeft iets. We zijn ondertussen weer een paar liedjes verder maar nog steeds zing ik niet mee. Ik ken het verhaal, ik hoor het mijn hele leven al, maar dit jaar is het anders. Zou dat alleen komen van de nummers? Of zou het ook mee spelen in mijn achterhoofd dat er een aantal van die gekken uit "geloofsovertuiging" an

Vakantie in aantocht. Laatste dagen op school en op het werk. Moeders die gestresst door het huis heen gaat want dit moet nog gauw even schoon dat moet nog gauw even schoon... En iedereen verzucht, was het alvast maar vakantie. En als dan de dag aanbreekt voor dat de vakantie daadwerkelijk begint is iedereen er klaar mee. Prikkelbaar, vermoeid, niet van plan om ook nog maar iets te doen.Moeders pakt de tassen in en de kids ieder hun eigen spulletjes om te spelen. Vaders begint nu alvast te mopperen hoe hij dit toch allemaal in de auto kwijt moet en zo kabbelt het onrustig en druk verder tot het moment dat iedereen slaapt. En dan?! Breekt de dag daadwerkelijke dag van de het op vakantie gaan aan. Alleen het inpakken van de auto en het rijden naar de vakantie bestemming levert nog wat stress momentjes op en dan is iedereen opeens alles vergeten. Bestaat er geen stress meer, mag en kan alees en maakt het niet meer uit of er om half zes of zes uur gegeten wordt, hoief je niet meer perse vr

Terwijl ik dit aan het schrijven ben speelt "toy hunter" op de tv, en ben ik verschrikkelijk jaloers. Jaloers omdat ik eigenlijk best wel dat gene wil doen wat hij doet. Namelijk speelgoed bekijken, aankopen en vervolgens met wist verkopen. Allerlei zeldzame speelgoed in handen hebben, er wat over kunnen vertellen en dan ook nog goedkoop aankopen en met winst verkopen ook!! Man man ik ben echt jaloers! Maar aan de andere kant als ik nu kijk naar alles wat wij hebben, en wat we in voorraad hebben dan mag ik niet klagen. Ik bedoel dit, toen ik zojuist de koelkast opende zat deze vol. Ik liep toen de nieuw gekochte koffiemachine, en dan hebben we nog niette klagen. Alles wat we willen doen kan, de kinderen lijden geen gebrek en we hebben een dak boven ons hoofd. Rijden vanwege werk allebei in onze eigen auto en zijn op dit moment gezond. Wat wil een mens nog meer? Speelgoed aan en verkopen? Of is het een kwestie van geld?  Is het het geld wat het genereerd waardoor ik het