Vandaag weer een mooie dag, een dag om weer eens op de fiets te zetten was het. En dat heb ik maar gedaan, en ja dan ontstaat daar wel inspiratie voor een blog. Maar nu tijdens het typen van dit blog heb ik geen idee meer waar het over moet gaan. Ik luister naar kerstmuziek en typ deze blogpost. Terwijl om mij heen de lampjes worden klaar gemaakt om buiten te worden neer gehangen, en de kerstboom verder wordt opgetuigd. Deze periode in het jaar bevalt me wel. Soms stormt het, en dan hoor je de regen tegen je raam slaan, een heerlijk ritme om op te slapen. Soms is het net als vandaag heerlijk weer, dan kun je er op uit trekken. Genieten van de zon en de natuur die nu weer andere dingen laat zien. 's Avonds heb je overal lichtjes en is het als het droog is, kun je heerlijk door het dorp wandelen om te genieten van die lichtjes, en dan bij thuiskomst heerlijk op de bank met een kopje warme chocolademelk of een koffie "met". En heerlijk doezelen en genieten van de de muziek op de radio, of bijvoorbeeld spotify. Of als je genoeg cd/dvd's hebt van de cd/dvd's die spelen op de desbetreffende speler. Het is dat het nog geen avond is, maar je zou bijna willen dat het avond was...
Nu ik toch zo lyrisch ben over deze periode van het jaar, kan ik ook wel direct een hoop uitspreken. De hoop dat er een beetje minder oorlog en ruzie op de wereld is. De hoop dat mensen beseffen dat dit de periode van verzoening is. En volgens mij heeft de paus dat ook gedacht, nu hij een jubeljaar heeft uitgeroepen. Dat jubeljaar is voor het laatst in 1983 verklaard las ik, dus is het best wel bijzonder dat de paus er toe heeft besloten. Eigenlijk maakt het me best wel nieuwsgierig naar Vaticaanstad en de verschillende kerken en dergelijk daar. Overigens heb ik even gekeken, in 1983 is het voor het laatst een extra jubeljaar uitgesproken, het laatste reguliere jubeljaar was in 2000.
Het mooiste van verzoening en barmhartigheid is dat je jezelf de vraag moet stellen of je dat zelf wel bent. Ik heb mijzelf de vraag gesteld en ben er niet uitgekomen. Is barmhartig zijn dat je kaar staat voor een ander? Of is het dat je geeft aan de voedselbanken? Is barmhartigheid bezig zijn met het bevoorraden van de voedselbanken, zoals de regionale omroepen dat doen? En wat is verzoening? Verstaan we daar ook onder dat we geen ruzie maken? Of dat we proberen elkaar in eigen waarde te laten? Dit zijn allemaal vragen die me nu bezighouden tijdens het typen van deze blogpost. Misschien als we elkaar spreken dat je een paar van deze vragen voor me kunt beantwoorden. Spreken wij elkaar niet dan mag je ze ook rustig als antwoord op deze post geven.
Genietend van de muziek en het feit dat de boom en de lichtjes ook klaar zijn, bedenk ik mij dat ik weer een blog heb geschreven. Weer een blog over mijzelf en de dingen die me bezighouden, en die ik jullie wil delen. De muziek speelt nog steeds kerstliedjes en ik geniet er nog steeds met volle teugen van.
Nu ik toch zo lyrisch ben over deze periode van het jaar, kan ik ook wel direct een hoop uitspreken. De hoop dat er een beetje minder oorlog en ruzie op de wereld is. De hoop dat mensen beseffen dat dit de periode van verzoening is. En volgens mij heeft de paus dat ook gedacht, nu hij een jubeljaar heeft uitgeroepen. Dat jubeljaar is voor het laatst in 1983 verklaard las ik, dus is het best wel bijzonder dat de paus er toe heeft besloten. Eigenlijk maakt het me best wel nieuwsgierig naar Vaticaanstad en de verschillende kerken en dergelijk daar. Overigens heb ik even gekeken, in 1983 is het voor het laatst een extra jubeljaar uitgesproken, het laatste reguliere jubeljaar was in 2000.
Het mooiste van verzoening en barmhartigheid is dat je jezelf de vraag moet stellen of je dat zelf wel bent. Ik heb mijzelf de vraag gesteld en ben er niet uitgekomen. Is barmhartig zijn dat je kaar staat voor een ander? Of is het dat je geeft aan de voedselbanken? Is barmhartigheid bezig zijn met het bevoorraden van de voedselbanken, zoals de regionale omroepen dat doen? En wat is verzoening? Verstaan we daar ook onder dat we geen ruzie maken? Of dat we proberen elkaar in eigen waarde te laten? Dit zijn allemaal vragen die me nu bezighouden tijdens het typen van deze blogpost. Misschien als we elkaar spreken dat je een paar van deze vragen voor me kunt beantwoorden. Spreken wij elkaar niet dan mag je ze ook rustig als antwoord op deze post geven.
Genietend van de muziek en het feit dat de boom en de lichtjes ook klaar zijn, bedenk ik mij dat ik weer een blog heb geschreven. Weer een blog over mijzelf en de dingen die me bezighouden, en die ik jullie wil delen. De muziek speelt nog steeds kerstliedjes en ik geniet er nog steeds met volle teugen van.