Doorgaan naar hoofdcontent

Toch terug kijken

De laatste dag van het jaar, en als ik op mijn facebook tijdlijn kijk, zie ik iedereen elkaar nu al de beste wensen sturen voor het nieuwe jaar. Het nieuwe jaar wat nog moet beginnen. Eerst het oude jaar maar eens afsluiten. Moet ik dan ook mee gaan doen met de alle anderen? Moet ik dan ook terug gaan kijken? Geen idee. Ik weet ben niet zo van het achterom kijken, ook niet van het ver naar voren kijken overigens. Ik blijf liever bij het moment of de dag zelf. Dingen doen die op dat moment goed voelen. Met dat ik dit nu op schrijf moet ik wel even terug denken aan de negatieve moment die deze manier van leven me hebben opgeleverd. Maar dit er niet voor hebben gezorgd dat ik anders ben gaan denken. Die moment hebben er alleen maar voor gezorgd dat ik sterker ben geworden en anders tegen mensen aan ben gaan kijken.

Zoals ik al schreef ik ben niet van het terug kijken, maar ik denk wel dat 2015 mij heel erg mooie dingen heeft gegeven. Dat ik in het afgelopen jaar vriendschappen heb kunnen bevestigen en wijzer heb mogen worden in mijn antwoorden. Rustiger ben geworden, en bewuster van mezelf. Na 10 jaren van lief en leed weg bij de beltel en in 2016 heerlijk beginnen bij de cdiu.

Eigenlijk pas het stukje hiervoor helemaal niet bij mij. Ik ben helemaal niet zo. Ik doe dat alleen maar om andere te plezieren. En ook dat is weer niet waar, ik doe het omdat anderen het ook doen en dus moet ik het ook wel doen. En dat is flauwekul, dus ik had het gewoon ook kunnen laten. Ik luister de afgelopen dagen naar de top2000, dat deden we helemaal niet de laatste jaren maar merk dat het toch best wel ontspannend werkt. Het geeft een bepaalde rust in het huis waardoor alles makkelijker loopt heb ik het idee. Ook dit schrijven waar ik weer iets van had dit is geen blog waardig, komt makkelijker uit mijn handen nu.

O jaar wat is afgelopen, 
wat ons liefde, verdriet,hoop en geluk bracht
Dank voor alles wat ons is gegeven,
spaar ons ook in de komende uren.

O jaar wat voor ons ligt,
wil ons geven, liefde, hoop, voorspoed en geluk
Doe ons uitzien naar alle dingen die mogen komen
en geef ons de kracht die nodig is bij verdriet

O Heer van alle leven,
die ons altijd nabij bent geweest
Wees ons in de komende uren, en in het komende jaar ook nabij
Geef ons datgene wat wij nodig zijn,
en geef dat wij onze kracht bij U zoeken

O Heer geef dat wij ons niet schamen
maar dat we mogen zijn wie we zijn
Geef dat we U liefde mogen delen
dat we het licht in de wereld mogen zijn. 

Ik wens iedereen een mooi en gezegend 2016 toe. En hoop ook in ik in 2016 nog vele blogs voor u mag schrijven.

Populaire posts van deze blog

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Veel beloven, weinig geven

 Ik heb altijd gedacht dat ik een heel speciaal plekje had bij sommige mensen. Naast dan natuurlijk mijn ouders en vrouw en kinderen. Maar ik kom er hoe langer hoe meer achter dat ik dat plekje helemaal niet heb. Ze zijn wel lief hoor, je denken allemaal mee als je het nodig hebt, maar zodra je uit het zicht bent besta je niet meer. En juist daar denk ik, juist dan moet je iemand koesteren. Ook al zie je de persoon niet, denk eens aan hem of haar. Is het langere tijd stil? Misschien moet je dan even contact zoeken. Niet direct klaar staan met van alles, maar gewoon even laten weten dat je er bent. Meer is niet nodig Al mijmerend over dit onderwerp zit ik buiten in de zon en geniet ik van de vogels die ik hoor en zie. Erger ik mij kapot aan de Franse veldwesp die alweer in grote getale aanwezig is, en denk ik aan degenen waar ik de laatste tijd weinig contact mee heb gehad. Zou het goed met ze gaan? Misschien even bellen als ik de ruimte hiervoor kan vinden. Ik weet het, het klinkt als

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie