Deze keer een niet heel erg lang verhaal, maar een gedicht wat niet zo heel erg lang geleden in mij op kwam. Ik schreef er twee, eentje voor mijn ouders en eentje over oud en ouder zijn. Die laatste staat hieronder. Ik hoop dat ik mijn kinderen zo groot heb gebracht, en zo groot breng. Ik ben naar mijn gevoel wel zo groot geworden. Als ik grijs en oud geworden, op een eenzame kamer zit, kom je me dan ook halen voor het zingen? Help je me dan met het omslaan van de pagina? en geef je me water als ik hoesten moet? Of laat je me inde stoel op m'n kamer zitten? En zeg je luister nu maar gewoon. En als ik hoest, zeg je dan dat ik me niet moet aanstellen? Ik heb voor je gezorgd toen je klein was Zong met je mee toen je groter werd Verzorgde je toen je ziek op de bak lag Weet je? Doe maar de dingen die je wilt doen, maar vergeet mij niet als ik oud geworden, zelf de dingen niet meer kan. Geniet mijn kind van alles wat je nog mag en kunt doen nu. Geniet van de ver