Het hebben van vooroordelen is een probleem wat aan je kan kleven. Hierdoor heb je soms een verkeerde voorstelling van feiten, maar maak je je ook wel eens drukker om dingen dan zou moeten. Nu heb ik van dat laatste sowieso al een handje, ook al zeg ik van niet, maar dat weerhoud mij er niet van om me soms wel eens te druk te maken.
Nu heeft dit druk maken bij mij ook een keerzijde en die is dat er in het gezin dan dingen mis gaan. Dan klinkt mijn stem te hard, geeft mijn vrouw teveel commentaar en doen mijn kinderen juist de dingen die ze in mijn ogen juist niet zouden moeten doen. Of te wel mijn de irritatie grens ligt vrij laag. Tel daarbij ook de dingen die onverwacht gebeuren en je hebt de start van een echtscheiding te pakken als je niet oppast. Nu is dat laatste hier niet aan de orde, maar ik kan me zo langzaamaan wel de voorstelling maken van gezinnen waar het wel speelt of heeft gespeeld. Nu wil ik niemand van mijn lezers kwetsen, dus mocht ik iets verkeerd hebben gezegd?
Maar het onverwachte van deze week is wel dat iemand van wie ik het niet verwachte een hersenbloeding kreeg. Ik verzeker u allen, op het moment dat je het hoort is je dag naar de vaantjes. Ik zou iever een ander woord schrijven, maar dat past mij als blogger niet. Dit werkt zover en zolang door dat de irritatie grens thuis heellaag ligt... pffff Wat schrijf ik toch allemaal weer op? Ik leg mn hele hebben en houden hier weer op tafel, net alsof jullie daarop zitten te wachten. Maar goed ik probeer van alles om zo gewoon mogelijk te doen, maar heb m'n stem niet onder controle en dus regelmatig woordenwisselingen met mijn vrouw. Ik heb niet het idee dat de kids er last van hebben, maar dat zal ik morgenvroeg wel aan de oudste twee vragen.
Weet je, ik kijk en luister tijdens dit schrijven naar de muziek van het vrijdagavondconcert op radio-4, en met een schuin oog krijg ik ook nog wat mee van "K3 zoekt K3". De muziek die ik hoor is mooi en part tegelijk. Ik moet zeggen dat ik er rustiger en minder druk van begin te worden. Hierdoor typ ik minder snel en denk ik opeens ook na over wat ik wil schrijven. En dat maakt het best wel weer moeilijk. Omdat ik impulsief schrijf, want daarmee schrijf ik alles va mij af en laat ik jullie van mijn gedachten mee genieten. Nu ik minder druk begin te worden is mijn impulsiviteit weg. Weet ik dus niet meer hoe ik mijn verhaal moet aankleden. Weet ik ook niet meer of ik nu wel zo tevreden ben met hetgeen ik hiervoor heb opgeschreven.
Ik heb nu sterk de indruk dat ik wel rustig, minder druk, ben geworden maar dat mijn blogpost dit eer moeilijk te volgen is. Ik ben nog steeds zo blij dat ik een derde van m'n medicijnen kwijt ben, maar ik heb nu sterk de neiging om ze er maar weer bij te nemen. Ik kan het niet meer aan, ik weet niet meer hoe ik alles in de juiste banen moet leiden. Ik ben er weer, ik stuiter weer in m'n hoofd en dus komen de woorden zo maar weer uit m'n vingers. Weet je, dit is het vierde einde van deze blogpost waar ik aan begin. Volgens mij komt er eindelijk een einde waar ik mee kan leven. De druk is van de ketel, de drukte is weer hanteerbaar geworden en de onrust is weg.
Bedankt dat je tot hier hebt willen lezen. Geniet van datgene wat je nog allemaal van plan bent om te doen als je dit hebt gelezen. Mocht je het idee hebben dat het jou ook allemaal teveel wordt, neem afstand en zoek datgene op waar je rustig van wordt.
Nu heeft dit druk maken bij mij ook een keerzijde en die is dat er in het gezin dan dingen mis gaan. Dan klinkt mijn stem te hard, geeft mijn vrouw teveel commentaar en doen mijn kinderen juist de dingen die ze in mijn ogen juist niet zouden moeten doen. Of te wel mijn de irritatie grens ligt vrij laag. Tel daarbij ook de dingen die onverwacht gebeuren en je hebt de start van een echtscheiding te pakken als je niet oppast. Nu is dat laatste hier niet aan de orde, maar ik kan me zo langzaamaan wel de voorstelling maken van gezinnen waar het wel speelt of heeft gespeeld. Nu wil ik niemand van mijn lezers kwetsen, dus mocht ik iets verkeerd hebben gezegd?
Maar het onverwachte van deze week is wel dat iemand van wie ik het niet verwachte een hersenbloeding kreeg. Ik verzeker u allen, op het moment dat je het hoort is je dag naar de vaantjes. Ik zou iever een ander woord schrijven, maar dat past mij als blogger niet. Dit werkt zover en zolang door dat de irritatie grens thuis heellaag ligt... pffff Wat schrijf ik toch allemaal weer op? Ik leg mn hele hebben en houden hier weer op tafel, net alsof jullie daarop zitten te wachten. Maar goed ik probeer van alles om zo gewoon mogelijk te doen, maar heb m'n stem niet onder controle en dus regelmatig woordenwisselingen met mijn vrouw. Ik heb niet het idee dat de kids er last van hebben, maar dat zal ik morgenvroeg wel aan de oudste twee vragen.
Weet je, ik kijk en luister tijdens dit schrijven naar de muziek van het vrijdagavondconcert op radio-4, en met een schuin oog krijg ik ook nog wat mee van "K3 zoekt K3". De muziek die ik hoor is mooi en part tegelijk. Ik moet zeggen dat ik er rustiger en minder druk van begin te worden. Hierdoor typ ik minder snel en denk ik opeens ook na over wat ik wil schrijven. En dat maakt het best wel weer moeilijk. Omdat ik impulsief schrijf, want daarmee schrijf ik alles va mij af en laat ik jullie van mijn gedachten mee genieten. Nu ik minder druk begin te worden is mijn impulsiviteit weg. Weet ik dus niet meer hoe ik mijn verhaal moet aankleden. Weet ik ook niet meer of ik nu wel zo tevreden ben met hetgeen ik hiervoor heb opgeschreven.
Ik heb nu sterk de indruk dat ik wel rustig, minder druk, ben geworden maar dat mijn blogpost dit eer moeilijk te volgen is. Ik ben nog steeds zo blij dat ik een derde van m'n medicijnen kwijt ben, maar ik heb nu sterk de neiging om ze er maar weer bij te nemen. Ik kan het niet meer aan, ik weet niet meer hoe ik alles in de juiste banen moet leiden. Ik ben er weer, ik stuiter weer in m'n hoofd en dus komen de woorden zo maar weer uit m'n vingers. Weet je, dit is het vierde einde van deze blogpost waar ik aan begin. Volgens mij komt er eindelijk een einde waar ik mee kan leven. De druk is van de ketel, de drukte is weer hanteerbaar geworden en de onrust is weg.
Bedankt dat je tot hier hebt willen lezen. Geniet van datgene wat je nog allemaal van plan bent om te doen als je dit hebt gelezen. Mocht je het idee hebben dat het jou ook allemaal teveel wordt, neem afstand en zoek datgene op waar je rustig van wordt.