Ik merk aan mijzelf dat ik weer toe ben aan het schrijven van een column. Alleen heb ik zoals gewoonlijk aan het begin van de column geen idee waar het over moet gaan. Ik weet alleen dat er in mijn hoofd iets zit wat blokkeert en waardoor ik moet gaan schrijven. Dat het vast zit in mijn hoofd is ook te merken aan de muziek die vanavond werd gedraaid... De eerste muziek was "Songs of Praise" van de BBC en daarna is de radio een klein poosje op klassiek komen te staan. Nadat de cd klaar was is de marsmuziek opgekomen, die is zo heerlijk rustgevend, en deze staat nu nog op. Ik hoor het en neurie mee, en kijk af en toe naar de plaatjes die ze erbij hebben gezocht en krijg een glimlach op m'n gezicht. Ik hou geniet met volle teugen. Bij de muziek hoort een goed glas whiskey, en deze staat dan ook voor mij, en ik nip algedurig na een paar zinnen hieraan. En zo heb ik een begin gemaakt met deze column, maar nog steeds geen idee. Zal ik het gaan hebben over de blokkade in mijn hoofd? Of over de verkoudheid die mij vandaag heeft genekt, maar toch niet weerhouden om even op de dijk te zijn? Of over het feit dat ik het op m'n heupen krijg van de buren en dat ik wel erg graag naar een mooi rustig stulpje wil?
Ik denk dat het moet gaan over de rust die ik ook heb. De rust die ervoor zorgt dat ik wel af en toe eens uitval, maar die een derde van m'n medicijnen heeft afgesnoept. Die rust, ik heb ze, die zoek ik nu even. Ik zoek ze omdat ik anders straks moeilijk in slaap kan komen, en als ik weer slecht slaap kan ik morgen niet op de fiets. Dus kom maar door zou je zo zeggen. Maar zo werkt ze niet. Ze komt als het echt helemaal zover is. Als alle onrust daad werkelijk van me afgeschreven is, als de klanken van de militaire bands ze hebben meegenomen naar verre oorden. Het glas met de whiskey bijna leeg is en ik denk nu is het tijd om op bed te gaan. En dat moment dat ik zo fijn en heerlijk, dat is met geen pen te beschrijven. Wat je dan ervaart? Dat is geweldig.
Nu heb ik al een heel epistel over mijzelf geschreven en ben ik ruim over de helft van het kladblok scherm waarin ik dit typ en ook het glas wat ik had gevuld is half leeg en ik heb een redelijk column denk ik. Deze kan in ieder geval worden gedeeld, maar dan moet ze ook een titel... Met dat ik dit nu bedenk en m'n glas terug zet denk ik aan de uitspraak die ik gisteren op tv hoorde. "Ik ben vandaag gelukkiger als gisteren, maar minder dan morgen" En zo voel ik mij nu ook. Ik ben inderdaad gelukkiger dan gisteren, maar zal me morgen waarschijnlijk nog gelukkiger voelen. Ik denk dat mijn titel gaat luiden, gisteren, vandaag en morgen?
Zal ik morgen hebben wat ik vandaag heb gehad? Waarschijnlijk wel en zelfs meer. Want ik heb nu immers onrust in m'n hoofd en straks als ik klaar ben met typen niet meer. Dan is er die warme gloed van rust vermengt met de whiskey die is gedronken. Morgen heb ik de ervaring van vandaag? En overmorgen heb ik weer meer ervaring dan morgen. Ik merk dat de woorden vanzelf komen, dat de onrust plaats maakt voor rust. Tijd om de droger, die ook aanstaat, uit te doen de laatste slokken op te drinken en op bed te gaan.
Gisteren: was een mooie dag vol met nieuwe ervaringen
Vandaag: Was vol met de ervaring van gisteren maar heeft weer nieuwe ervaringen gegeven
Morgen? Heeft de ervaring van vandaag en zal hopelijk nieuwe brengen.
Ik denk dat het moet gaan over de rust die ik ook heb. De rust die ervoor zorgt dat ik wel af en toe eens uitval, maar die een derde van m'n medicijnen heeft afgesnoept. Die rust, ik heb ze, die zoek ik nu even. Ik zoek ze omdat ik anders straks moeilijk in slaap kan komen, en als ik weer slecht slaap kan ik morgen niet op de fiets. Dus kom maar door zou je zo zeggen. Maar zo werkt ze niet. Ze komt als het echt helemaal zover is. Als alle onrust daad werkelijk van me afgeschreven is, als de klanken van de militaire bands ze hebben meegenomen naar verre oorden. Het glas met de whiskey bijna leeg is en ik denk nu is het tijd om op bed te gaan. En dat moment dat ik zo fijn en heerlijk, dat is met geen pen te beschrijven. Wat je dan ervaart? Dat is geweldig.
Nu heb ik al een heel epistel over mijzelf geschreven en ben ik ruim over de helft van het kladblok scherm waarin ik dit typ en ook het glas wat ik had gevuld is half leeg en ik heb een redelijk column denk ik. Deze kan in ieder geval worden gedeeld, maar dan moet ze ook een titel... Met dat ik dit nu bedenk en m'n glas terug zet denk ik aan de uitspraak die ik gisteren op tv hoorde. "Ik ben vandaag gelukkiger als gisteren, maar minder dan morgen" En zo voel ik mij nu ook. Ik ben inderdaad gelukkiger dan gisteren, maar zal me morgen waarschijnlijk nog gelukkiger voelen. Ik denk dat mijn titel gaat luiden, gisteren, vandaag en morgen?
Zal ik morgen hebben wat ik vandaag heb gehad? Waarschijnlijk wel en zelfs meer. Want ik heb nu immers onrust in m'n hoofd en straks als ik klaar ben met typen niet meer. Dan is er die warme gloed van rust vermengt met de whiskey die is gedronken. Morgen heb ik de ervaring van vandaag? En overmorgen heb ik weer meer ervaring dan morgen. Ik merk dat de woorden vanzelf komen, dat de onrust plaats maakt voor rust. Tijd om de droger, die ook aanstaat, uit te doen de laatste slokken op te drinken en op bed te gaan.
Gisteren: was een mooie dag vol met nieuwe ervaringen
Vandaag: Was vol met de ervaring van gisteren maar heeft weer nieuwe ervaringen gegeven
Morgen? Heeft de ervaring van vandaag en zal hopelijk nieuwe brengen.