Doorgaan naar hoofdcontent

Zoals ik ben

al mijn zorgen, angsten, pijn en verdriet
het gaat er om dat niet iedereen ze ziet
als ik ze je niet vertel bestaan ze niet

ach hoe goed je mij ook kent
en hoe dikwijls je mij ook hebt verwent
stil zijn? waarom?
stil zijn vind ik maar heel dom

maar straks zal ik vast zeggen
en hoef jij het me niet uit te leggen
dat het dom en onverstandig was

nu schrijf en denk ik dit
terwijl ik buiten zit
en overdenk hoe het straks zal zijn
vind ik het daar ook wel fijn?

of ben ik nog eenzaam, angstig en verwart
en krop ik alles op in mijn pijnlijk hart
en stap ik liever terug in het zwarte gat?

alles het zo zou gaan
dan zou ik niet meer willen bestaan
dan wilde ik hier heel erg gauw vandaan

gelukkig is er één die anders besloot
en mij optrok uit de goot
die mij liefde en vertrouwen bood

nu kan ik rustig slapen gaan
wetend dat de HEER om mij heen zal staan
en mij beschermen zal
indien ik opnieuw in oude dingen verval 


Bovenstaande is zoals ik ben, zoals ik wil zijn. Ik hoop dat je mij herkent als je het leest, maar ook dat je jezelf er in kunt herkennen. Niet alles zal je aanspreken denk ik, maar misschien vergis ik mij, maar haal eruit waarvan je denkt dat het je helpt.

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie