Mijn columns en gedachten

Ach hoe krachtig Ach hoe prachtig Zijn de dagen die ik krijg Soms eens regen Dan weer zon Het zijn de dagen die ik heb gekregen 'k wilde dat het altijd zo zijn kon. Maar ik weet dat het niet kan En heel eerlijk? Daar baal ik van Want het was zo leuk vandaag En gisteren was het ook al zo fijn Waarom kan het niet alle dagen zo zijn Want dat zou ik willen zo graag. Maar heel stilletjes bekruipt mij nu de angst Dat het allemaal voorbij zal gaan Dat het niet heeft bestaan Dat ik dadelijk alleen verder moet gaan Maar gelukkig is daar dan de rust De vertrouwde arm om mijn schouder Van de Ene ouder Die mij nooit zal laten gaan En mij duidelijk laat weten Ik? Ik ben je nooit vergeten!! Nu zit nog steeds alleen Wetende dat het morgen weer dag zal zijn!!

al mijn zorgen, angsten, pijn en verdriet het gaat er om dat niet iedereen ze ziet als ik ze je niet vertel bestaan ze niet ach hoe goed je mij ook kent en hoe dikwijls je mij ook hebt verwent stil zijn? waarom? stil zijn vind ik maar heel dom maar straks zal ik vast zeggen en hoef jij het me niet uit te leggen dat het dom en onverstandig was nu schrijf en denk ik dit terwijl ik buiten zit en overdenk hoe het straks zal zijn vind ik het daar ook wel fijn? of ben ik nog eenzaam, angstig en verwart en krop ik alles op in mijn pijnlijk hart en stap ik liever terug in het zwarte gat? alles het zo zou gaan dan zou ik niet meer willen bestaan dan wilde ik hier heel erg gauw vandaan gelukkig is er één die anders besloot en mij optrok uit de goot die mij liefde en vertrouwen bood nu kan ik rustig slapen gaan wetend dat de HEER om mij heen zal staan en mij beschermen zal indien ik opnieuw in oude dingen verval  Bovenstaande is zoals ik ben, zoals ik wil zijn.