Hoe weinig kon mijn hart vermoeden wat de reacties waren op het vorig epistel wat ik schreef. Nu is het natuurlijk zo dat het de columnist zijn bedoeling is om prikkelend te zijn. Hij wil graag een discussie op gang brengen met zijn schrijven. Maar als ik het dan persoonlijk maak kan ik natuurlijk op reactie wachten. En ik ben heel eerlijk dat de ontvangen reacties mij goed hebben gedaan, maar ook tot nadenken hebben gezet. Dit laatste doe ik, beter deed ik, zojuist ook. Ik werd met weemoed bevangen toen ik dacht aan de zomervakantie. Die zomervakantie die altijd op het juiste moment komt. Die altijd de rust brengt in een periode van stress en alles moet nog even af. Die zomervakantie daar dacht ik aan. Ook moest ik denken aan het feit dat mensen in deze periode er maar vanuit gaan dat iedereen maar naar het buitenland op vakantie gaat. Want de standaard vraag voor de vakantie is: "En waar ging je ook alweer heen? " Zouden ze wel eens hebben nagedacht dat het voor sommi