Doorgaan naar hoofdcontent

Verplichting(en)

Verplichting(en)

Volgens het woordenboek betekend het woord verplichting:

verplichting: ver` plich - ting
de -woord (vrouwelijk)
verplichtingen

1: noodzaak;
2: reden tot dankbaarheid: veel verplichting aan iem. hebben

verplichting: Een schriftelijke toezegging tot financiering van een programma of tot het uitvoeren van een bepaalde activiteit. Dit kan gespreid zijn over diverse jaren. Er wordt voor de gehele projektperiode een verplichting aangegaan. In de Ned. bilaterale hulp is het zg.' opknippen' ,waarbij verplichtingen worden aangegaan voor slechts een deel van de projektperiode (bv. een jaar),formeel niet toegestaan

verplichting: noodzaak, obligatie, plicht, verbintenis

Ik wil zo graag een column schrijven over verplichting(en), dat ik geen idee heb waar ik over schrijven moet. Moet ik namelijk gaan schrijven over de dankbaarheid naar Hem die ons alles geeft? Of moet ik gaan schrijven over de taak die de leden van de regering hebben tegenover ons die hen hebben gekozen?

Zoals de lezer al merkt ben ik in dubio en kom ik ervoor mijzelf niet uit. Te meer omdat de huidige leden van regering en Tweede-Kamer, nou ook niet echt uitvoeren wat wij als kiezer hebben verplicht met de verkiezing. En dan maakt het wat mij betreft niet uit of je nu PVV of CDA of CU hebt gestemd. Maar dat zullen en de meeste van jullie wel met mij eens zijn.
Echter als ik de verplichtingen die nog meer hebben eens blij langs loop, ben ik dan nog zo aardig? Ik hoef alleen maar te kijken naar de verplichting die wij zijn aangegaan in het erkennen van Christus als onze Heer. Hoeveel ruzie is daardoor niet ontstaan? En ook daarvoor geldt, het maakt niet uit naar welke kerk je gaat. Maar je hebt door hem te erkennen jezelf verplicht om Hem te erkennen als redder of als Vriend. De enige dankbaarheid die wij hoeven te tonen is lees en leef uit het Woord dat Ik je heb gegeven.

Bah nu ik bovenstaande heb neergezet voel ik me net een kapelaan, priester, dominee, voorganger... Die op zondag of op welke dag dan ook jou/mij voorhoud je doet alles verkeerd. Want je moet het zo en zo doen of je zal nooit...
En dat terwijl ik met deze column niet meer wil vragen dan:
Heb jij net zoveel moeite met je aan je verplichtingen houden als ik?
En om de column eens af te sluiten met een knipoog omdat je ook niet alles te serieus moeten nemen. Voel je niet verplicht tot antwoorden....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonnehulp voor grijze wolken

 Vandaag weer ervaren dat het liedje wat Henny Huisman zingt bij de surprise show niet klopt. Het onverwachte is niet altijd de mooiste prijs. Het is vaak het diepste dal wat je kan overkomen. Of het brengt je even compleet van slag en ver weg in de gedachten. Mij leidde het vandaag gedurende een half uur even goed af van mijn werk. Het werd nog extra benadrukt omdat ik op de fiets heel erg bij mijzelf gekomen was. Net had ervaren dat ik over bepaalde dingen heen ben. Dat ik daar voor mijzelf grapjes over kan maken. En dan komt er zo'n bericht. Ik snap het niet, laat staan dat ik het begrijp.  Nu hoor ik jullie denken: Waar gaat het over? Maar omwille van mijzelf en anderen ben ik niet van plan hierover uit te weiden. Ik wil alleen schrijven over het feit dat sommige onverwachte dingen kunnen leiden tot mooie dingen, maar dat ik tot op heden vaak het tegenovergestelde ervaar. Dat het juist brengt waar ik niet van uitgegaan ben. En juist daardoor kwam ik in diepe zwarte gaten terech

Het einde van het perron

Met het gevaar dat het verkeerd uitgelegd gaat worden ben ik deze keer begonnen aan deze blog. Ik heb namelijk het gevoel dat ik aan beland ben op het einde van het perron. De trein is even terug al gestopt. Ben uit gestapt en heb de laatste meters per voet afgelegd. Uiteindelijk ging dit niet zo snel als toen ik in de trein zat, maar ben er wel gekomen. Nu sta ik op het het randje van het perron en staar. Staar in de leegte die ik voor mij zie. Er liggen rails maar er rijden geen treinen. Achter mij is het een drukte van belang, mensen die in en ut de treinen springen die aankomen en vertrekken. Maar ik zie ze niet rijden. Er komt geen trein achterop of voorbij, het is stil voor mij uit. Is dit nu het einde van mijn carrière? Ben ik nu klaar? Is er geen nieuwe uitdaging? Ik heb afgelopen weekend net een droom uitgesproken tegen de jongste, en nu zie ik mijzelf hier staan. Beetje dubbelop. Ik hoor geweldige muziek voorbijkomen op GNR en op SevenFM, maar het heeft deze keren geen invloe

Dankzij de broers

 In mijn gedachten ben ik al heel erg ver met deze blog, maar nu ik er aan wil beginnen heb ik helemaal niets meer in gedachten. Heb ik zoals zo vaak helemaal niets om over te schrijven, en dat terwijl er zoveel om ons heen gebeurd. Iets met plastic en geld, iets met stikstof, boeren, politici en ga zo maar door. Maar dat is niet mijn stiel van van schrijven. Neeh het moet gaan over mijzelf of wat mij bezighoudt. Grrrrrr hier kan ik niet tegen. Dit is net zoiets als het resultaat van het papa helpen met de lekkerij in zijn vogelhok.  Mijn jongste broer heeft een mooi nieuw dak op de volière gelegd. Het oude was af en eerlijk is eerlijk hij heeft dit goed gedaan. Echter blijkt er nu met de regen een beetje lekkerij te zijn bij de toegangsdeur. Hier drupt het hard en als het zo blijft dan gat het ten koste van de deur. Mijn vader belt hem op om te vragen of hij dit wil komen repareren want hij wil zijn deur graag behouden. Broertje komt gaat aan de slag, maar ziet het even niet meer. Nie