"En waar rust en stilte samen zijn, daar opent zich de ziel en erkent beide als uitingen van Gods majesteit die beide niet anders dan lofprijzen. Gelukkig de mens die aan stilte gelaten rust vindt."
Wat mag ik mijzelf dan gelukkig prijzen. Want ik vind het heerlijk om alleen rond te lopen in de rust en stilte van het Lauwersmeer of Noordpolderzijl. Ook ervaring ik diezelfde rust als ik op de fiets zit. Zou het daar dan ook van komen dat ik zo graag alleen fiets? Zou dat dan een van God gekregen mogelijkheid zijn om te ontspannen? Zou het "de kop leegmaken" dan een uiting zijn van Gods majesteit?
Nu ik er even over heb nagedacht, heb de kop thee die ik had gemaakt leeg gedronken, denk ik inderdaad dat dit een van Hem afkomstig iets is. Het moet wel, want het dient de mens immers tot het tot zichzelf komen. En hoe dichter hij bij zichzelf komt, hoe dichtbij hij bij zijn Maker en Vader komt.
Hoe meer ik denk aan hetgeen ik zojuist heb opgeschreven, hoe meer ik terug denk met plezier aan de fietstochten die ik dit jaar gemaakt heb. Ik herinner mij weinig vande gedachten die ik heb gehad, maar veel van de dingen die ik heb gezien. Wolken, akkers vol koolzaad, graan, maïs, vogels (groot en klein) mensen, boten en ga maar even zo door. En bij dat alles zal ik veel hebben nagedacht over mijzelf, over wie ik ben en wat ik wil en waar ik heen wil. Het gekke daaraan is geweest dat ik elke fietstocht, die ik alleen heb gemaakt, begonnen ben met een lied in mijn hoofd en dat deze halverwege in een ander lied veranderde, en dat dit niet vaak psalmen of andere lofliederen waren. Rustpunten, fermates, om even stil te staan bij alles wat er om mij heen gebeurd en gebeurde.
Maar vandaag (23/11) heb ik ook heerlijk genoten van de drukte van onze jongste en haar vriendin. Heerlijk wijs op de begraafplaats en heerlijk speels en zeer fantasierijk. De mooiste verhalen gehoord van "mega Mindy en de heksen prinses" Dank je wel meiden voor een geweldige zondag. En dat jullie nog maar vaak ons mogen leren met hetgeen je gelooft en zeker weet.
En zo is weer een verhaal en gedachte ontsproten aan het boek met columns (nochtans zal ik juichen) van A Bodar. Ik vind het geweldig dat ik door zo geraakt word door de priester en zijn verhalen, en dat ik hierdoor dingen in perspectief kan en mag zien. En ook in dit lezen ben ik ver weg van de bewoonde wereld ook al zit ik er midden in. En gebeurd er van alles om mij heen. Word ik door het lezen geïnspireerd en maakt het me stil en dankbaar in alles wat er daarna gebeurd. Wat is Gods majesteit groot en mooi om te ervaren.
Wat mag ik mijzelf dan gelukkig prijzen. Want ik vind het heerlijk om alleen rond te lopen in de rust en stilte van het Lauwersmeer of Noordpolderzijl. Ook ervaring ik diezelfde rust als ik op de fiets zit. Zou het daar dan ook van komen dat ik zo graag alleen fiets? Zou dat dan een van God gekregen mogelijkheid zijn om te ontspannen? Zou het "de kop leegmaken" dan een uiting zijn van Gods majesteit?
Nu ik er even over heb nagedacht, heb de kop thee die ik had gemaakt leeg gedronken, denk ik inderdaad dat dit een van Hem afkomstig iets is. Het moet wel, want het dient de mens immers tot het tot zichzelf komen. En hoe dichter hij bij zichzelf komt, hoe dichtbij hij bij zijn Maker en Vader komt.
Hoe meer ik denk aan hetgeen ik zojuist heb opgeschreven, hoe meer ik terug denk met plezier aan de fietstochten die ik dit jaar gemaakt heb. Ik herinner mij weinig vande gedachten die ik heb gehad, maar veel van de dingen die ik heb gezien. Wolken, akkers vol koolzaad, graan, maïs, vogels (groot en klein) mensen, boten en ga maar even zo door. En bij dat alles zal ik veel hebben nagedacht over mijzelf, over wie ik ben en wat ik wil en waar ik heen wil. Het gekke daaraan is geweest dat ik elke fietstocht, die ik alleen heb gemaakt, begonnen ben met een lied in mijn hoofd en dat deze halverwege in een ander lied veranderde, en dat dit niet vaak psalmen of andere lofliederen waren. Rustpunten, fermates, om even stil te staan bij alles wat er om mij heen gebeurd en gebeurde.
Maar vandaag (23/11) heb ik ook heerlijk genoten van de drukte van onze jongste en haar vriendin. Heerlijk wijs op de begraafplaats en heerlijk speels en zeer fantasierijk. De mooiste verhalen gehoord van "mega Mindy en de heksen prinses" Dank je wel meiden voor een geweldige zondag. En dat jullie nog maar vaak ons mogen leren met hetgeen je gelooft en zeker weet.
En zo is weer een verhaal en gedachte ontsproten aan het boek met columns (nochtans zal ik juichen) van A Bodar. Ik vind het geweldig dat ik door zo geraakt word door de priester en zijn verhalen, en dat ik hierdoor dingen in perspectief kan en mag zien. En ook in dit lezen ben ik ver weg van de bewoonde wereld ook al zit ik er midden in. En gebeurd er van alles om mij heen. Word ik door het lezen geïnspireerd en maakt het me stil en dankbaar in alles wat er daarna gebeurd. Wat is Gods majesteit groot en mooi om te ervaren.
Reacties
Een reactie posten