Zojuist naar zeer lang tijd weer eens een gedicht gemaakt en geplaatst op mn google blog. De reden hiervoor was een column uit de bundel van Antoine Bodar. De titel van de column is: Feest van Tederheid. Deze is opgenomen in het boek "Nochtans zal ik juichen" Elke keer als ik de titel lees, gaat ze zingen in mijn gedachten. Ben al op zoek geweest of dit misschien de titel van een lied is, maar ik heb ze niet gevonden. Vrees dat ik daarmee een ander lied gebruik voor de titel en de zelf bedachte tekst van dit lied. Want het lied gaat als volgt:
"Ja nochtans zal ik juichen, voor God mijn Heer. Ja nochtans zal ik juichen, tot U oh God mijn Heer."
Ik vind het een erg sterke tekst en heb ook sterk het gevoel nogmaals dat het uit een bekend lied komt. Wie hem heeft of weet waar ik het vandaan heb, laat het me weten. Mocht het zo zijn dat ik het mijzelf toch heb aan geleerd dan ben ik toch meer betrokken bij mijn geloof dan ik mij wel bewust ben. Want ik zeg dat ik juichen zal in alles wat mij overkomt. Juichen tot mijn God en Heer. Juichen omdat ik denk dat Hij het is die mij begeleidt en leidt in voor en tegenspoed.
Gaan de weg deze column komt er in mijn gedachte ook iets op dat mij waarschuwt niet teveel te dwepen met mijn geloof. Dit is immers niet het beste wat er is, of het sterkste wat er is. Ik heb te vaak het idee dat ik het zelf allemaal wel kan en zal doen, en pas in mijn nood roep ik uit de diepte van ellende tot mijn God en Heer. Dan gaat het vervolgens weer een tijdje goed, om dan vervolgens weer te vervallen in oude gewoonten. Om vervolgens weer een heel tijd lang als automatische christen te leven. Ik ben dus nog lang geen goed voorbeeld voor mijn kinderen en mijn omgeving.
Ik las in het boek wat ik eerder al heb aangehaald een verhaal over een tweede komst van Jezus. Bodar vertelt dit verhaal als terugblik op zijn eigen jeugd. Het is het kerstverhaal zoals wij deze kennen maar dan geschreven naar deze tijd. Bodar gaat zelf verder met het verhaal over Jezus gewoonten als Hij inderdaad een tweede keer op aarde zou leven. Maakt duidelijk dat er teveel verdeeldheid is in christelijk Nederland, om vervolgens te constateren dat de tweede komst van Jezus de eind der tijden is. Ik heb om af te sluiten de tekst hieronder gekopieerd:
De tweede komst van Jezus is die van het einde der tijden. Hij bekommert Zich allereerst zoals toen – tweeduizend jaar geleden – om bekering in geloof. Oekumene beduidt bekering in geloof. Vast gelovend en oprecht bekerend belijden wij christenen alle Christus als de Zoon van God Die destijds als de Verlosser is gezonden naar de wereld. Te zelfder tijd verbeiden wij allen, die in Zijn naam durven spreken, Hem Die Zelf uitmaakt wie van ons het dichtst komt bij Hem als weg en waarheid en leven. Misschien zijn dat heidenen die menig keer liefdevoller zijn dan lieden die Christus’ naam dragen. Onderscheiden gelovige christenen zijn geroepen tot trouw aan Christus in trouw aan zichzelf en tot trouw aan zichzelf in trouw aan Christus.
Definitieve afsluiting is dat ik mij niet bezorgt hoef maken over mijzelf en de dwalingen die mij overkomen. Ik kan immers onderscheid maken...
"Ja nochtans zal ik juichen, voor God mijn Heer. Ja nochtans zal ik juichen, tot U oh God mijn Heer."
Ik vind het een erg sterke tekst en heb ook sterk het gevoel nogmaals dat het uit een bekend lied komt. Wie hem heeft of weet waar ik het vandaan heb, laat het me weten. Mocht het zo zijn dat ik het mijzelf toch heb aan geleerd dan ben ik toch meer betrokken bij mijn geloof dan ik mij wel bewust ben. Want ik zeg dat ik juichen zal in alles wat mij overkomt. Juichen tot mijn God en Heer. Juichen omdat ik denk dat Hij het is die mij begeleidt en leidt in voor en tegenspoed.
Gaan de weg deze column komt er in mijn gedachte ook iets op dat mij waarschuwt niet teveel te dwepen met mijn geloof. Dit is immers niet het beste wat er is, of het sterkste wat er is. Ik heb te vaak het idee dat ik het zelf allemaal wel kan en zal doen, en pas in mijn nood roep ik uit de diepte van ellende tot mijn God en Heer. Dan gaat het vervolgens weer een tijdje goed, om dan vervolgens weer te vervallen in oude gewoonten. Om vervolgens weer een heel tijd lang als automatische christen te leven. Ik ben dus nog lang geen goed voorbeeld voor mijn kinderen en mijn omgeving.
Ik las in het boek wat ik eerder al heb aangehaald een verhaal over een tweede komst van Jezus. Bodar vertelt dit verhaal als terugblik op zijn eigen jeugd. Het is het kerstverhaal zoals wij deze kennen maar dan geschreven naar deze tijd. Bodar gaat zelf verder met het verhaal over Jezus gewoonten als Hij inderdaad een tweede keer op aarde zou leven. Maakt duidelijk dat er teveel verdeeldheid is in christelijk Nederland, om vervolgens te constateren dat de tweede komst van Jezus de eind der tijden is. Ik heb om af te sluiten de tekst hieronder gekopieerd:
De tweede komst van Jezus is die van het einde der tijden. Hij bekommert Zich allereerst zoals toen – tweeduizend jaar geleden – om bekering in geloof. Oekumene beduidt bekering in geloof. Vast gelovend en oprecht bekerend belijden wij christenen alle Christus als de Zoon van God Die destijds als de Verlosser is gezonden naar de wereld. Te zelfder tijd verbeiden wij allen, die in Zijn naam durven spreken, Hem Die Zelf uitmaakt wie van ons het dichtst komt bij Hem als weg en waarheid en leven. Misschien zijn dat heidenen die menig keer liefdevoller zijn dan lieden die Christus’ naam dragen. Onderscheiden gelovige christenen zijn geroepen tot trouw aan Christus in trouw aan zichzelf en tot trouw aan zichzelf in trouw aan Christus.
Definitieve afsluiting is dat ik mij niet bezorgt hoef maken over mijzelf en de dwalingen die mij overkomen. Ik kan immers onderscheid maken...
Reacties
Een reactie posten