Elke keer als ik op de fiets zit verbaas ik me over mijn mede wielrenners. Verbaas niet zo zeer over de gewone toerfietser of mountainbiker. Die laatste groepen groeten je meestal wel, maar die mede wielrenners die kijken je aan met een air... Groeten niet, kijken gauw even naar soort fiets en trappen dan stoïcijns door. En als de kleding ze schijnbaar niet bevalt, dan krijg je in sommige gevallen niet eens een blik. Ik word er niet goed van. Nu ben ik zelf ook misschien op de fiets wel te sociaal, maar elkaar groeten als mede wielrenner is toch niet zo'n probleem? Waarom moet je persé afstand nemen? Waarom wil iemand persé eenzaam zijn, en denken dat hij of zij beter is dan een ander? Dit is natuurlijk maar een aanname en die zijn normaal gesproken fout. Ik heb er echt geen idee van wat het zou kunnen zijn. Een vorm van concentratie? Je kunt toch elkaar gewoon, net als de motorrijders onderling doen, middels een handopsteking groeten? Je hoeft niet eens wat te zeggen, gewoon