Het is zo raar...Ik zit aan de achterkant van onze kamer en heb
nergens zin. Kijk af en toe naar m’n spiegelbeeld in het raam, en schaam me
voor me mezelf. Terwijl ik aan de andere kant luisterend en kijkend naar een
concert in de Arena van Andre Hazes, bedenk dat ik het nog helemaal niet zo
slecht doe. Maar hij raakt me wel weer. Hij mocht dan veel drinken en ook zijn
drank nodig hebben gehad, maar zingen kon hij wel. Hij was doof, maar zong!
Zong over alles wat er in het leven gebeurde, en stond te gebeuren. Zong over
zijn eigen leven. Ik heb er echter geen idee van of hij dit deed om het van
zich af te zetten, of om zijn luisteraars te laten weten dat het niet allemaal
gaat zoals jezelf wilt. En heel eerlijk vind ik dat ook helemaal niet
belangrijk. Want heb mezelf namelijk net ook maar weer een glas met alcohol
ingeschonken, en bedacht dat de muziek grappig is, maar dat er maar een paar
liedjes zijn die me raken.
Hazes is alleen maar de aanleiding geweest van dit
schrijven. Want wat hij misschien deed met zijn zingen doe ik met m’n schrijven
en dichten, zoeken naar een manier om je problemen / ergernissen van je af te
zetten. Jij doet dat misschien op een andere manier, doet dat misschien door
bidden. Niets mis mee, maar ik doe het zo. Want ik word me bewust van de dingen
om me heen als ik schrijf en dichten. Luister opeens veel meer naar wat er om
me heen gebeurd. Zo zie nu dat onze logeer vogel bij de tralies van zijn kooi
opvliegt. Als of hij wil zeggen, ik zal er eens voor zorgen dat de kooi omvat
en ik de vrijheid tegemoet kan. Heb hem toch maar even toegesproken, dat dat
niet de bedoeling kon zijn. Geen idee of hij het begrijpt, maar ik heb het
gezegd... Maar problemen oplossen mag je op elke manier proberen die je voor
handen hebt, als je aan het einde maar niet vergeet wie je heeft geholpen. Want
je kunt het niet uit jezelf...
Ik denk dat ik nog maar even verder luister naar Hazes, en
want ik ben alweer een stuk rustiger dan dat ik was voor dat ik begon met
schrijven. Door zijn zingen heb ik ondertussen een gedicht af en deze column.
Ik nodig je uit om uit te vissen wat jou uitlaatklep is als je problemen of ergernissen
hebt. Als dat net zoiets is al dit, hoop ik dat je rust vind in het typen en
luisteren. Als het iets heel anders is hoop ik dat je daar je rust in vindt,
als je maar niet vergeet wie het was die het je deed beseffen.
Ik sluit af met een titel van Hazes die iets veranderd heb:
"Want Hij gelooft in mij!!"
Reacties
Een reactie posten