Het is zo raar...Ik zit aan de achterkant van onze kamer en heb nergens zin. Kijk af en toe naar m’n spiegelbeeld in het raam, en schaam me voor me mezelf. Terwijl ik aan de andere kant luisterend en kijkend naar een concert in de Arena van Andre Hazes, bedenk dat ik het nog helemaal niet zo slecht doe. Maar hij raakt me wel weer. Hij mocht dan veel drinken en ook zijn drank nodig hebben gehad, maar zingen kon hij wel. Hij was doof, maar zong! Zong over alles wat er in het leven gebeurde, en stond te gebeuren. Zong over zijn eigen leven. Ik heb er echter geen idee van of hij dit deed om het van zich af te zetten, of om zijn luisteraars te laten weten dat het niet allemaal gaat zoals jezelf wilt. En heel eerlijk vind ik dat ook helemaal niet belangrijk. Want heb mezelf namelijk net ook maar weer een glas met alcohol ingeschonken, en bedacht dat de muziek grappig is, maar dat er maar een paar liedjes zijn die me raken. Hazes is alleen maar de aanleiding geweest van dit schrijven. Wa