Het probleem columns schrijven is dat je scherp moet kunnen blijven, en dat is iets wat een echte columnist heeft en ik niet. Ik kan en mag dus columns schrijven zonder een echte deadline, zonder echte druk. Het enige puntje waar ik me eigenlijk aan moet proberen te houden is, één column per maand. En volgens mij is dat tot op heden gelukt. En zo zijn we weer aan een nieuw avontuur begonnen, een column schrijven. Terwijl ik begin met schrijven heb ik weer eens naar buiten gekeken en geconstateerd dat het vandaag eerder donker is dan het in de afgelopen weken is geweest. Dit komt omdat er weer regen is gevallen. Regen die de natuur in Nederland zo hard nodig had, regen die de mensen in Nederland zo hard nodig hadden. Regen die onze voedselvoorziening zo hard nodig had. Maar deze eerder genoemde regen is voor sommige mensen ook direct weer een doorn in het oog. Want net nou ik.... en dan komt er een heel verhaal. En dat is nu typisch de mens, nooit tevreden met wat hij krijgt/heeft. Altijd meer, altijd is er wel iets dat niet goed is. Waarom is er nou niemand die vandaag tegen mij heeft gezegd "heerlijk he dat het vandaag weer mag regenen?"
Regen, grijs, vervelend gevoel het hoort allemaal bij elkaar. En dat geeft geen fijn gevoel. Het is zelfs onprettig te noemen. Zou dat misschien de reden zijn dat niemand vandaag blij was met de regen? Of zou er nog een andere reden kunnen zijn? Geen idee, ik had er ook last van. Ik kan mijn column niet naar tevredenheid schrijven. Halfweg een zin bedenk ik mij dat het niet klopt wat ik schrijf en dus moet de gehele zin, en ook datgene wat daarvoor is geschreven maar weer weg. Weg omdat de geschreven woorden niet goed genoeg zijn. Ze zijn ook te grijs en geven bij het nalezen een vervelend gevoel. Is er nu helemaal niets wat mij blij maken kan dan? Is er nu helemaal niemand of iets wat mij af helpt van het regenachtige, vervelende grijze gevoel? Ja toch...
Ik keek namelijk zojuist weer even naar buiten en zag daar zowaar een koolmees met voedsel in zijn bek naar zijn kroost vliegen en vervolgens met mest weer uit het nest komen. En ik las op mijn twitter account dat een mede hobbyist samen met zijn vrouw een zoon mochten ontvangen en dat moeder en zoon alles goed maken. En het winnen van een klein prijsje toverde eerlijk gezegd ook wel een glimlach op mijn gezicht. Het brengt de zon weer een beetje terug, de kleuren keren weer een beetje terug. En gelukkig is daar de mogelijkheid tot het schrijven van een column zoals deze. Ben door deze column niet scherper geworden, maar de wereld om mij heen heeft wel weer een beetje kleur gekregen ook al is het nog steeds grijs, regenachtig bijna donker buiten.
Reacties
Een reactie posten